پاسخ امام مهدی به سؤال کنندگان از انصار پیشگام برگزیده عزیزم

21-11-2014 - 11:36 PM

- 1 -
[ لمتابعة رابط المشاركـــــة الأصليّة للبيـــــان ]
الإمام ناصر محمد اليماني
26 - 01 - 1436 هـ
19 - 11 - 2014 مـ
۲۸-آبان-۱۳۹۳ه.ش.
08:00 صباحاً
ــــــــــــــــــ

پاسخ امام مهدی به سؤال کنندگان از انصار پیشگام برگزیده عزیزم.

بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة الأنبياء والمرسلين وآلهم الطيبين وجميع المؤمنين، أمّا بعد..
سلام الله عليكم ورحمة الله وبركاته عزیزان من؛ قسمتی از بیان انصاری که در راه خدا او را دوست دارم"قول الحق" رادر زیر می‌آورم:

آیا با عقل و منطق همخوانی دارد که انسان آیات خداوند را شنیده و آنها را اساطیر و افسانه‌های گذشتگان بداند؟ آیا هیچ انسان عاقلی در زمان برانگیخته شدن رسولان و یا قبل از بعثت رسولان هست که آیات و نشانه‌های خداوند را افسانه‌های گذشتگان بنامد؟

در جواب به موضوع اولی که انصاری "قول الحق" مطرح کرده است : آیا با عقل و منطق همخوانی دارد که انسان آیات خداوند را شنیده و آنها را اساطیر و افسانه های گذشتگان بداند؟ امام مهدی ناصر محمد یمانی می‌گوید: عزیز من، تمام تکذیب کنندگان در عصرانبیاء می‌گفتند:
{إِنْ هَـٰذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ} [الأنعام:۲۵]
اما آنها از گروه شیاطین بشر که دانسته نسبت به حق نازل شده از جانب پروردگارشان کافرند، نیستند؛ بلکه این سخن اقوامی است که نمی دانستند این هشدارها به حق از جانب پروردگارشان است و راه راست-صراط مستقیم – را گم کرده بودند.
ای مرد برای اینکه از موضوع خارج نشویم، بگذار به سراغ اقوامی برویم که قبل از برانگیخته شدن رسولان پروردگار درمیانشان؛ از دنیا رفته‌اند. آنها که نه کتابی در اختیار داشتند و نه نشانی از آیات خداوند را دیده بودند مستحق نکوهش نیستند و تو می‌خواهی آنان را در آتش جهنم ببینی! ای مرد؛ زمانی که در داستان‌های پیشینیان از برانگیخته شدن-مردگان- خبری می‌شنیدند علت داستان خواندن آنها این بود که از جانب خداوند نه رسولی درمیانشان برانگیخته شده بود و نه کتابی در اختیارشان بود که از امت‌های گذشته به دستشان رسیده باشد تا آیه‌های آن را بخوانند و در آن تدبر کنند. بلکه آنچه که می‌گوییم این است که پروردگار برای آنها کتابی به زبان عربی روشن و آشکار نازل نکرده بود تا در آیات آن تدبر نمایند. برای همین هم زمانی که تنها داستان برانگیخته شدن-مردگان- را که در افسانه‌های امت‌های قبل آمده است می‌شنیدند و برهانی از جانب پروردگارشان در اختیار نداشتند؛ می‌گفتند:"أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ".برهانی که نشان می‌دهد آنها چیزی از آیات کتاب نشنیده بودند را در این فرموده خداوند تعالی یافت که :

{قُلْ أَرَأَيْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّمَاوَاتِ ائْتُونِي بِكِتَابٍ مِنْ قَبْلِ هَذَا أَوْ أَثَارَةٍ مِنْ عِلْمٍ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ} صدق الله العظيم [الأحقاف:۴].

از اینجا استنباط می‌کنیم که پدران آنان به کل نه کتابی داشتند و نه آیاتی که بخوانند و مطالعه نمایند و زمانی که از پیشینیان داستان‌هایی می‌شنیدند که در آنها از برانگیخته شدن-مردگان- صحبت می‌شوند تصور می‌کردند که تنها افسانه‌های گذشتگان است. اما اگر آیات پروردگارشان را که نازل شده بشنوند دیگر حجت بر آنان تمام شده و امرشان به پایان رسیده است و کسانی که حجت بر آنها تمام شده باشد-و آن را تکذیب کنند- ازاصحاب جهنم‌اند.اما کفاری که در اعراف هستند نه کتابی برایشان نازل شده و نه انذار کننده‌ای از جانب خداوند برایشان فرستاده شده است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:

{وَمَا آتَيْنَاهُم مِّن كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا ۖ وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِن نَّذِيرٍ (۴۴)} صدق الله العظيم [سبأ].

از خلال این فرموده در می‌یابیم که برای امت وسط نه انذار کننده‌ای آمده است و نه کتابی که مطالعه کنند؛ به این ترتیب عزیز من چگونه می‌گویی معقول نیست که وقتی با آیات خداوند تذکر داده می‌شوند بگویند افسانه های پیشینیان؟ اما من در کتاب خداوند درباره اینکه آیاتی برایشان فرستاده شده یا انذار کننده‌ای داشته‌اند چیزی نمی‌یابم، از کجا چنین خبری را آورده‌ای؟ خداوند هدایتت کند؛ آیا می‌خواهی به نا حق در برابر آنان حجت اقامه کنی؟ هیهات هیهات که پروردگارتان در حق کسی ظلم نمی‌کند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:

{وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً} صدق الله العظيم [الإسراء:۱۵].

بنابر این گمان تو در باره کفاری که نذیری برایشان نیامده است چیست؛ آیا خداوند آنها را عذاب می‌کند؟ مگر خداوند تعالی نمی‌فرماید:

{وَمَا آتَيْنَاهُم مِّن كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا ۖ وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِن نَّذِيرٍ (۴۴)} صدق الله العظيم

لذا آیاتی به زبان عربی از جانب پروردگارشان بر آنها نازل نشده بود چون خداوند رسولان را تنها به زبان همان قوم می‌فرستد تا سخنان را دریابند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:

{وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُول إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمه لِيُبَيِّن لَهُمْ فَيُضِلّ اللَّه مَنْ يَشَاء وَيَهْدِي مَنْ يَشَاء وَهُوَ الْعَزِيز الْحَكِيم} صدق الله العظيم [إبراهيم:۴].

سؤال کننده عزیزم؛ حقیقتی را می‌گویم سوال قبلی شما منطقی و بسیار مهم بود تا این گفته آنها (اصحاب اعراف ) را بیان کنم:
{يا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا} [يس:۵۲]
و ما این سوال را برای انصاری (قول الحق ) بیان نمودیم زیرا که قبلا آن را بیان نکرده بودیم، پس بیان حق آن به شما و رفیقتان (منظور الباحث 30/9 ) رسید و به آن یقین حاصل نمودید و الحمد لله رب العالمین.

اما این سؤالت که می‌گویی:"آیا انسانی هست که آیات خداوند را بشنود و آنها را افسانه‌های پیشینیان بخواند مگر اینکه از شیاطین بشر باشد؟". در پاسخت به حق می‌گوییم: تنها شیاطین نیستند که چنین چیزی می‌گویند؛ بلکه تمام کافران امت‌ها تصور می‌کردند اینها افسانه‌های پیشینیان است. همانانی که در داستان گذشتگان چیزی از آنها شنیده بودند و نمی‌دانستند که این حقی است که از جانب پروردگار آمده است.خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالُوا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ اكْتَتَبَهَا فَهِيَ تُمْلَىٰ عَلَيْهِ بُكْرَةً وَأَصِيلًا (۵)} صدق الله العظيم [الفرقان].

این سخن کفاری است که به آیات خداوند که بر آنها خوانده می‌شود کافرشده و گمان کرده‌اند که بر اساس داستان‌های افسانه‌ای نقل شده از گذشتگان نگاشته شده است. اما حق نداشتند آنها را افسانه‌های گذشتگان بخوانند؛ چون اینها از آیات محکم پروردگارشان بودند که به حق نازل شده‌اند و آنها نسبت به آن کافر گردیده‌اند و تصور می‌کردند این آیات بر اساس افسانه‌های کهن نگاشته شده‌اند. در حالی که حقی بود که از جانب پروردگار بر آنان نازل شد و آنها نسبت به آن کافر شدند. اینان هستند که با آمدن رسولی که آیات پروردگار را برایشان می‌خواند؛ حجت برایشان تمام شد اما آنان نسبت به آیات کافر شدند.

اما خداوند کفاری که پیش از آنان بوده‌اند را به خاطراینکه داستان گذشتگان را افسانه می‌خواندند عذاب نمی‌کند؛ چون رسولی برایشان برانگیخته نشد تا آیات الهی را برای آنها بخواند. آنها تنها از طریق داستان‌هایی که از نسل‌های پیشتر به آنها رسیده بود در مورد برانگیخته شدن-مردگان- چیزهایی به گوششان رسیده بود ولی آنها را تنها افسانه می‌دانستند؛ چرا که تنها این داستان‌های کهن به گوششان رسیده بود و کتابی نداشتند که در آیات آن تدبر نمایند. لذا اگر عذاب شوند؛ در برابر پروردگارشان حجت دارند چون خداوند رسولی به سویشان نفرستاده است که آیات خداوند را برای ایشان بخواند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{رُسُلًا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا} صدق الله العظيم [النساء:۱۶۵].
از اینجا در می‌یابیم که خداوند کسانی را که رسولی برایشان فرستاده نشده است، عذاب نمی‌کند چون به علت عدم برانگیخته شدن رسول در میانشان؛ در مقابل پروردگارشان حجت دارند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً} صدق الله العظيم
آنها کسانی هستند که کتابی از خداوند در دستشان نیست تا در آیات آن تدبر کنند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَمَا آتَيْنَاهُم مِّن كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا ۖ وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِن نَّذِيرٍ (۴۴)} صدق الله العظيم [سبأ].
ای انصار پیشگام برگزیده عزیزم، اگر بدانیدجدال شما با یک‌دیگر، چقدر برای من ناگوار است...در حالی که امام مهدی میان شماست و به اذن خداوند در موارد اختلاف؛ نکات را برایتان روشن می‌کند. چون اگر جدال طولانی شود به بگو مگو و مشاجره کشیده می‌شود سپس کبر از راه رسیده و در نهایت غرور انسان را به گناه می‌کشاند؛ مگر کسی که خداوند به او رحم کند و غرور وی را به گناه نکشانده و تماما تسلیم حق گردد. پس از شکرگزاران باشید که خداوند امام مهدی را در میان امت شما برانگیخته است. شاکر باشید که خداوند به شما این عنایت را کرده است که از دعوت مهدی منتظر در دوران "گفتگو قبل از ظهور" آگاه گردید و شاکر باشید که با بیان حق قرآن عظیم بصیرت یافته و به نعمت خداوند با یکدیگر برادر شده‌اید . فرموده خداوند تعالی را به یاد داشته باشید:
{ولَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَأُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (۱۰۵)} صدق الله العظيم [آل عمران].

چون جدال واختلاف باعث دسته دسته شدن مردم به گروه‌ها و احزاب مختلف شده و شکوهتان از بین می‌رود؛ همانطور که امروز وضعیت مسلمانان چنین شده است و به خاطر پیشوایانی که خود را به پیشوایی مردم برگزیده‌اند و برگزیده خداوند نیستند؛ امت به گروه‌ها و احزاب مختلف تقسیم شده است. آنها آراء و نظرات شخصی خود را به دین خداوند نسبت می‌دهند و هم خود و هم مردم خود را گمراه کرده و امت را به مذاهب و گروه‌ها و احزاب تقسیم کرده‌اند و شکوهشان از بین رفته است. پس ای انصار پیشگام برگزیده؛ مانند آنها نباشید. اگر یکی از انصار احساس کرد که با برادرش وارد بحث و جدالی شده است که حاصلی ندارد و به کشمکش می‌کشد؛ از ادامه جدال عذر خواهی کند و بگوید:"از جدال دست برمی‌داریم تا امام‌مان هر وقت که از آن باخبر شد به اذن خداوند آن را برایمان روشن نماید".

در نفس خود صبر پیشه کنید و یکدیگر را به صبر سفارش دهید و در راه دعوت –مردم- به سوی خداوند با یکدیگر همراه و همسنگر باشید و از خداوند پروا کنید باشد که مورد رحمت خداوند قرار گیرید و از شکرگزاران باشید.

وسلام على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين ..

166385

21-11-2014 - 11:47 PM

- 2 -
[ لمتابعة رابط المشاركــة الأصليّة للبيـــــان ]
الإمام ناصر محمد اليماني
27 - محرم- 1436 هـ
20 - 11 - 2014 مـ
۲۶-آبان ـ۱۳۹۳ه.ش.
05:14 صباحاً
ــــــــــــــــــ

به راستی که برهان بیان حق قرآن از جانب «الرحمن» است، این بیان امام مهدی در پاسخ به پرسشگران است، باشد که تقوا پیشه کنند.....

بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة أنبياء الله ورسله وأئمة الكتاب في الأولين وفي الآخرين وفي الملأ الأعلى إلى يوم الدين، أمّا بعد..
حبیب من، انصاری عزیز "قول الحق"، امام مهدی ناصر محمد یمانی با آیات محکم و بینه با شما بحث می‌کند، آیات محکم و روشنی که از آیات بنیادین و ام الکتاب هستند که هر عرب زبانی قادر به درک؛ فهم و تعقل در آنهاست. سوالی که مطرح می‌شود این است: آیا خداوند قبل از محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- برای قوم محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- رسولی فرستاده بود که کتاب و حکمت به آنها بیاموزد؟ جواب این سؤال را مستقیم به پروردگار می‌سپاریم. خداوند تعالی می‌فرماید:
{يس (۱) وَالْقُرْآَنِ الْحَكِيمِ (۲) إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (۳) عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (۴) تَنْزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (۵) لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آَبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ (۶)} صدق الله العظيم [يس].
در فتوای خداوند دقت و تمرکز کن که می‌فرماید:
{لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آَبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ (۶) } صدق الله العظيم.
سؤال دیگر اینکه: آیا کفار قوم محمدٍ رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم-که قبل از برانگیخته شدن بنده و نبی خداوند محمدٍ رسول الله از دنیا رفته اند؛ در آتش هستند؛ باتوجه به اینکه آنها از کافرانی بوده‌اند که بت می‌پرستیدند و در درگاه آنها معتکف بودند. جواب را مستقیم به پروردگار می‌سپاریم. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا (۱۵)} صدق الله العظيم [الإسراء].
و حال سومین سؤال: آیا با توجه به اینکه خداوند برای آنها رسولی نفرستاده بود که کتاب را برایشان خوانده و آیات آن را تبین و روشن کند، اگر ایشان را عذاب کند در برابر خداوند حجت دارند؟ و جواب را مستقیم به پروردگار می‌سپاریم.خداوند تعالی می‌فرماید:
{رُسُلاً مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزاً حَكِيماً} صدق الله العظيم [النساء:۱۶۵].
از اینجاست که استنباط می‌کنیم اگر خداوند کسانی را که رسولی برایشان نفرستاده است، عذاب کند؛ درمقابل خداوند حجت خواهند داشت و حتماً خواهند گفت:
{رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ وَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (۴۷)} صدق الله العظيم [القصص].
بر اساس این آیات قطعی به نتیجه‌ای قاطع می‌رسیم و درمی‌یابیم که به یقین کافرانی که قبل از برانگیخته شدن رسول پروردگار در میان قومشان از دنیا رفته‌اند؛ مورد عذاب واقع نمی‌شوند.
حال سؤال دیگر: آنها در ابتدای کار به کجا فرستاده می‌شوند؛ وارد بهشت می‌شوند یا وارد آتش؟ و جواب را درآیات محکم کتاب پیدا می‌کنی؛ خداوند در ابتدای کار آنها را بر بلندای دیوار اعراف و در بین بهشت و جهنم جای می‌دهد؛ چرا که آنها نه از اهالی جهنم هستند که خداوند با برانگیختن رسولان، حجت برایشان فرستاده باشد ولی تکذیب شان کرده و نسبت به آیات پروردگارشان کافر شده باشند و نه از اهالی بهشتند که رسولان پروردگارشان را باور کرده و به آیات خداوند ایمان آورده و تقوا پیشه کرده و افعال خود را اصلاح و اعمال صالح بجا آورده باشند. پس از آنجایی که با فرستادن رسول برای این کافران حجت اقامه نشده است؛ نه از اهالی آتش‌اند و نه از اهالی جنت. برای همین هم خداوند آنها را بین آتش و بهشت نگاه می‌دارد.
ای نور چشم امامت؛ تفسیر قرآن عظیم؛ آن گونه که تو بر اساس گمان آن را تفسیر می‌کنی نیست و گمان کسی را از حق بی‌نیاز نمی‌کند و این تفسیر از جانب خود توست(نه از جانب خداوند)! عزیز من! به بیان قرآن با قرآن امام مهدی ناصر محمد یمانی نگاه کن؛ خواهی دید که من قرآن را از پیش خود با گمان تفسیر نمی‌کنم که گمان هیچ کس را از حق بی‌نیاز نمی‌سازد؛ من آیه‌ها را با یک‌دیگر مخلوط نکرده و کلام خداوند را از موضع مورد نظر خداوند جابجا نمی‌نمایم(تحریف)؛ بلکه از قرآن برایتان قرآن را بیان کرده و قرآن را با قرآن توضیح می‌دهم؛ چرا که توضیح و تفصیل قرآن در خود آن آمده است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{الر ۚ كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ (۱)} صدق الله العظيم [هود].
به این معنی که خداوند کتاب خود را به صورت اجمالی و کلی برای ما فرستاده و و تفصیل آنها را هم در همان قرآن نازل نموده است. و به راستی که امام مهدی در موارد مورد اختلاف؛ حکم خداوند را برایتان می‌آورد و از محکمات قرآن نازل شده؛ آیات حکم کننده را که به تفصیل موضوع را بیان می‌کنند برایتان می‌آورد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{أَفَغَيْرَ اللَّهِ أَبْتَغِي حَكَمًا وَهُوَ الَّذِي أَنزَلَ إِلَيْكُمُ الْكِتَابَ مُفَصَّلًا} صدق الله العظيم [الأنعام:۱۱۴].
عزیز من تفاوت بیانات امام مهدی با سایر مفسران مانند فرق بین نور و تاریکی است؛ فرق میان حق و باطل است. در این مورد برایتان مثالی می‌آورم. در مورد تفسیر این فرموده خداوند تعالی:
{وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِن دِيَارِكُم مَّا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٌ مِّنْهُمْ ۖ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا (۶۶) وَإِذًا لَّآتَيْنَاهُم مِّن لَّدُنَّا أَجْرًا عَظِيمًا (۶۷) وَلَهَدَيْنَاهُمْ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا (۶۸) وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ ۚ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا (۶۹)} صدق الله العظيم [النساء].
حال ببینید مفسران این آیه درباره بنی اسراییل را چگونه تفسیر می کنند:

در باره تأویل این فرموده خداوند: وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِنْ دِيَارِكُمْ مَا فَعَلُوهُ إِلا قَلِيلٌ مِنْهُمْ.؛ ابوجعفر گفته است: منظور خداوند بزرگ از اینکه می فرماید:" وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ " این است که اگر ما بر کسانی که تصور می کنند به آنچه که برتو فرستاده ایم،ایمان دارند- اما بر اساس طاغوت حکمیت می کنند-؛ واجب کنیم خود را بکشند و فرمان بدهیم که از دیار خود مهاجرتکرده و به جایی دیگر روند؛ اطاعت نخواهند کرد. می گوید: با دست خود؛ خود را نمی کشند و از دیارشان مهاجرت نمی کنند تا به سوی خداوند و رسولش بروند و بجز عده کمی؛ باقی از خداوند و رسولش اطاعت نمی کنند. اهل تأویل نیز به همین ترتیبی که گفتیم؛ آیه را توضیح می دهند.کسانی که چنین تأویل می کنند عبارتند از:
9918- محمد بن عمرو برایم روایت کرد که ابوعاصم از عیسی و او از ابن ابی نجیح و او نیز از مجاهد در باره این فرموده خداوند:" ولو أنا كتبنا عليهم أن اقتلوا أنفسكم "،گفته اند (رفتار)عرب مشابه یهود است ؛ همانطورکه به اصحاب موسی علیه السلام امر شد.
9919- المثنی برایم روایت کرد که ابوحذیفه از ابن ابی نجیح و مجاهد نقل کرده است: ولو أنا كتبنا عليهم أن اقتلوا أنفسكم "، همانطور که به اصحاب موسی امر شد که یکدیگر را با خنجر به قتل برسانند؛ (اگر به اینها هم فرمان داده شود)جز عده کمی باقی اطاعت نمی کنند.
9920-محمد بن حسین برایمان نقل کرد ؛ احمد بن مفضل ازاسباط و از سدی درباره : "ولو أنا كتبنا عليهم أن اقتلوا أنفسكم أو اخرجوا من دياركم ما فعلوه إلا قليل منهم" گفته اند ثابت بن قیس بن شماس و مردی یهودی به یکدیگر فخر می فروختند.یهودی گفت: به خداوند سوگند آگر پروردگار به ما فرمان بدهد یکدیگر را بکشید؛ خواهیم کشت! ثابت گفت" والله که اگر کشتن یکدیگر برای ما واجب شود؛ چنین خواهیم کرد! وخداوند در این باره فرمود: وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا .
9921- مثنی برایمان روایت کرد که اسحاق از قول ابو زهیر از قول اسماعیل از قول ابی اسحاق سبیعی می گوید:هنگامی که این ایه نازل شد: " وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِنْ دِيَارِكُمْ مَا فَعَلُوهُ إِلا قَلِيلٌ مِنْهُمْ"،.مردی گفت: اگر به ما فرمان داده می شد عمل می کردیم و الحمد لله که ما را معاف نمود! نبی صلی الله علیه و سلم که چنین شنید ؛ فرمود: در میان امت من مردانی هستند که در قلب هایشان ایمان به استواری کوه است.

پایان تفاسیر باطل.
حال بیا تا بیان حق امام مهدی ناصر محمد یمانی درمورد قرآن با قرآن برایت عنوان کنیم، چون در این آیات، آیه‌های متشابه وجود دارد و از جمله این فرموده خداوند تعالی :
{وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ}
وکسانی که ندانسته به خداوند نسبت می‌دهند گمان می‌کنند منظور خداوند این است که فرد خود را بکشد! سبحان الله، چگونه ممکن است خداوند دستور دهد فرد خود را بکشد؛ در حالی که قتل نفس بر آنان حرام است؟ تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَلَا تَقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا (۲۹) وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ عُدْوَانًا وَظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِيهِ نَارًا ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا (۳۰)} صدق الله العظيم [النساء].
واما بیان حق فرموده خداوند تعالی: {وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ} مقصود این است که اگر خداوند به آنها امر کند تا برای جنگ در راه خداوند از دیار خود خارج شده و در راه او جهاد کنند و برخی، دیگران را بکشند، منظور کشتن یهودیانی است که از حدود خداوند خارج شده وبه ضعفاء حمله کرده و اموالشان را غصب کرده وآنها را به اسارت برده و از دیارشان خارج نموده‌اند تا با گرفتن فدیه آزادشان کنند؛ در حالی که بیرون راندن آنها از دیارشان و به اسارت گرفتن و غصب اموالشان حرام گردیده بود. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ لَا تَسْفِكُونَ دِمَاءَكُمْ وَلَا تُخْرِجُونَ أَنفُسَكُم مِّن دِيَارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَأَنتُمْ تَشْهَدُونَ (۸۴) ثُمَّ أَنتُمْ هَٰؤُلَاءِ تَقْتُلُونَ أَنفُسَكُمْ وَتُخْرِجُونَ فَرِيقًا مِّنكُم مِّن دِيَارِهِمْ تَظَاهَرُونَ عَلَيْهِم بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَإِن يَأْتُوكُمْ أُسَارَىٰ تُفَادُوهُمْ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْرَاجُهُمْ ۚ أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ ۚ فَمَا جَزَاءُ مَن يَفْعَلُ ذَٰلِكَ مِنكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰ أَشَدِّ الْعَذَابِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (۸۵)} صدق الله العظيم [البقرة].
اما اگر به آنها فرمان داده شود که برای جنگ در راه خداوند از دیارشان خارج شده و برای رفع ظلم انسان بر انسان؛ گروهی با گروه دیگر بجنگند؛ بجز عده قلیلی بقیه به دعوت جنگ در راه خداوند پاسخ نخواهند داد. برای همین خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِن دِيَارِكُم مَّا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٌ مِّنْهُمْ ۖ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا (۶۶) وَإِذًا لَّآتَيْنَاهُم مِّن لَّدُنَّا أَجْرًا عَظِيمًا (۶۷) وَلَهَدَيْنَاهُمْ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا (۶۸) وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ ۚ وَحَسُنَ أُولَٰئِكَ رَفِيقًا (۶۹)} صدق الله العظيم [النساء].
و همان طور که پیش از این برایتان فتوا داده‌ام؛ مقصود خداوند از جنگ با یک‌دیگراست ناین که فرد خودش را بکشد؛ وبیان حق آن را در آیات محکم قرآن می‌یابید که می‌فرماید:
{وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ لَا تَسْفِكُونَ دِمَاءَكُمْ وَلَا تُخْرِجُونَ أَنفُسَكُم مِّن دِيَارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَأَنتُمْ تَشْهَدُونَ (۸۴) ثُمَّ أَنتُمْ هَٰؤُلَاءِ تَقْتُلُونَ أَنفُسَكُمْ وَتُخْرِجُونَ فَرِيقًا مِّنكُم مِّن دِيَارِهِمْ تَظَاهَرُونَ عَلَيْهِم بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَإِن يَأْتُوكُمْ أُسَارَىٰ تُفَادُوهُمْ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْرَاجُهُمْ ۚ أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ ۚ فَمَا جَزَاءُ مَن يَفْعَلُ ذَٰلِكَ مِنكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰ أَشَدِّ الْعَذَابِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (۸۵)} صدق الله العظيم [البقرة].
وگرفتار لغت متشابه در فرموده خداوند تعالی: { أَنفُسَكُمْ }،شده‌اند. به راستی که مقصود از انفسکم یک‌دیگر است.مگر خداوند تعالی نفرموده است:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِّن قَوْمٍ عَسَىٰ أَن يَكُونُوا خَيْرًا مِّنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِّن نِّسَاءٍ عَسَىٰ أَن يَكُنَّ خَيْرًا مِّنْهُنَّ ۖ وَلَا تَلْمِزُوا أَنفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ ۖ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ ۚ وَمَن لَّمْ يَتُبْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (۱۱)} صدق الله العظيم [الحجرات].
تمام علمای امت؛ همگی ایشان؛ و همچنین عامه مسلمانان می‌دانند بیان حق این فرموده خداوند چیست: {وَلَا تَلْمِزُوا أَنفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ} یعنی یکدیگر را مورد طعن قرار نداده و برای یکدیگر لقب (زشت)انتخاب نکنید. درآیات محکم قرآن می‌توانید بیان کلمه متشابه را پیدا کنید؛ پس مقصود از "انفسکم"یک‌دیگر است و خداوند تعالی می‌فرماید:
{لَّيْسَ عَلَى الْأَعْمَىٰ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِيضِ حَرَجٌ وَلَا عَلَىٰ أَنفُسِكُمْ أَن تَأْكُلُوا مِن بُيُوتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ آبَائِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أُمَّهَاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ إِخْوَانِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَخَوَاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَعْمَامِكُمْ أَوْ بُيُوتِ عَمَّاتِكُمْ أَوْ بُيُوتِ أَخْوَالِكُمْ أَوْ بُيُوتِ خَالَاتِكُمْ أَوْ مَا مَلَكْتُم مَّفَاتِحَهُ أَوْ صَدِيقِكُمْ ۚ لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَأْكُلُوا جَمِيعًا أَوْ أَشْتَاتًا ۚ فَإِذَا دَخَلْتُم بُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَىٰ أَنفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيِّبَةً ۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (۶۱)} صدق الله العظيم [النور].
به فرموده خداوند تعالی نظر کنید:
{فَإِذَا دَخَلْتُم بُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَىٰ أَنفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيِّبَةً ۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (۶۱)} صدق الله العظيم
زمانی که وارد خانه‌ها می‌شوید:" فسلّموا على أنفسكم " یعنی به یکدیگر سلام کنید. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاَ تَدْخُلُوا بُيُوتاً غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَى أَهْلِهَا ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ.(۲۷) فَإِن لَّمْ تَجِدُوا فِيهَا أَحَداً فَلاَ تَدْخُلُوهَا حَتَّى يُؤْذَنَ لَكُمْ} صدق الله العظيم [النور].
این آیات را برایتان آوردیم تا بیان حق کلمه"انفسکم" روشن شود. این کلمه به معنای "یکدیگر" است و منظور این نیست که فرد؛ خودکشی نماید و سپس این را هم نزد خداوند خیر بدانند؛ این تفسیرکسانی است که ندانسته به خداوند نسبت داده و هم خود و هم امتشان را گمراه می‌کنند. ای صاحبان بصیرت عبرت گرفته و ندانسته به خداوند نسبت ندهید، نگاه کنید چگونه با استفاده از روایات باطل و دروغی که پیش از این برایتان نوشتیم، آیات قرآن را بیان می‌کنند. برایتان روشن شد که این احادیث واقعاً دروغ بوده و به کل مخالف کلام خداوند هستند؛ چون مقصود خداوند خودکشی نیست، بلکه همان طور که به صورت مفصل برای پرسشگران بیان کردیم؛ منظور جهاد در راه خداوند و جنگیدن با یکدیگر است
وسلامٌ على المرسلين والحمد لله ربّ العالمين.
أخوكم وحبيبكم وإمامكم وقائدكم الذليل عليكم العزيز على من عاداكم؛ الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.

166491

21-11-2014 - 11:59 PM

- 3 -
[ لمتابعة رابط المشاركـــــة الأصليّة للبيـــــان ]
الإمام ناصر محمد اليماني
28 - محرم- 1436 هـ
21 - 11 - 2014 مـ
۳۰ آبان- ۱۳۹۳ه.ش.
03:36 صباحاً
ــــــــــــــــــ

بیان بیشتر برای حبیب الرحمن، انصارم «قول الحق» و حق بیش از هر چیز شایسته پیروی است و [همچنین] موعظه‌ای برای پرسشگران...

بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على محمدٍ رسول الله وجميع المؤمنين في كل عصر..
حبیب من ؛ انصاری حق"قول الحق" جواب تو را مستقیم به خداوند می‌سپاریم:
{مَنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا} [الإسراء:۱۵]
پس چنین استنباط می‌کنیم: خداوند نه در دنیا و نه در آخرت هیچ کس را عذاب نمی‌کند مگر آنکه قبل از آن برایش حجت بفرستد؛ آن عذاب شدگان کسانی هستند که از آیات محکم خداوند در کتابش و از پیروی از آن مستکبرانه روبرمی‌گردانند. آنها از اهالی آتش هستند چون با برانگیخته شدن رسولان خداوند و با فرستادن آیات کتاب؛ حجت در برابر آنها اقامه شده است . خداوند تعالی می‌فرماید:
{تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِيهَا كَالِحُونَ (۱۰۴) أَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَى عَلَيْكُمْ فَكُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ (۱۰۵) قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَيْنَا شِقْوَتُنَا وَكُنَّا قَوْماً ضَالِّينَ (۱۰۶) رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ (۱۰۷) قَالَ اخْسَؤُوا فِيهَا وَلَا تُكَلِّمُونِ (۱۰۸) إِنَّهُ كَانَ فَرِيقٌ مِّنْ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ (۱۰۹) فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِيّاً حَتَّى أَنسَوْكُمْ ذِكْرِي وَكُنتُم مِّنْهُمْ تَضْحَكُونَ (۱۱۰)} صدق الله العظيم [المؤمنون].

حال ببینید فرشتگان چه پاسخی به اهالی آتش می‌دهند که از مراقبان جهنم می‌خواهند از پروردگارشان بخواهند عذاب آنان را ولو برای یک روزتخفیف دهد. فرشتگان می‌گویند آیا خداوند در حق شما ظلم کرده و بدون آنکه رسولان خود را با آیات روشن به سویتان بفرستد؛ مورد عذاب واقع شده‌اید؟ اهالی آتش اعتراف می‌کنند که پروردگارشان رسولان خود را با رساله‌ای روشن به سویشان فرستاده است. خداوند تعالی می‌فرماید:

{وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِّنَ الْعَذَابِ (۴۹)قَالُوا أَوَلَمْ تَكُ تَأْتِيكُمْ رُسُلُكُم بِالْبَيِّنَاتِ ۖ قَالُوا بَلَىٰ ۚ قَالُوا فَادْعُوا ۗ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ (۵۰)} صدق الله العظيم [غافر].
فرشتگان به آنها خبر می‌دهند که با برانگیخته شدن رسولانی که با آیات روشن پروردگار به سویشان آمده‌اند؛ حجت برایشان اقامه شده است؛ و فرشتگان به آنها می‌گویند از بندگان او نخواهند که در نزد پروردگار، شفاعتشان را نمایند که خداوند بیش از بندگان نسبت به آنها رحم دارد و به آنان می‌گویند خداوند ارحم الراحمین را بخوانند و این منظور فرشتگان است: {قَالُوا فَادْعُوا ۗ وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ } صدق الله العظيم [غافر:۵۰]
یعنی خدا را بخوانید که از بندگانش به شما مهربان تر است و دعای کافران و درخواست آنها از بندگان برای شفاعت در پیشگاه خداوند و کاسته شدن از عذابشان ولو یک روز باشد؛ دعایی است که راه به جایی ندارد. اهالی آتش متوجه منظور فرشتگان نمی‌شوند و خداوند مقصود ملائکه را به آنان الهام نمی‌کند ( نمی‌فهماند ) چرا که از رحمت او ناامید شده‌اند. خداوند به خازنان جهنم دستور داده است از هر گروهی از کافران که وارد آتش جهنم می‌شوند، سؤال کنند که آیا انذار کننده برایشان نیامد وآیا آنها او را تکذیب نکردند تا (بر خودشان ) شاهد باشند و روشن باشد که خداوند هیچ ظلمی در حق آنها نکرده است. خداوند تعالی می‌فرماید:
{كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ (۸) قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ (۹) وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ (۱۰) فَاعْتَرَفُوا بِذَنبِهِمْ فَسُحْقاً لِّأَصْحَابِ السَّعِيرِ (۱۱)} صدق الله العظيم [الملك].

خداوند نیز از ورای حجاب خود بندگان کافری که از اهالی آتش شده‌اند -از جن و انس- را مورد خطاب قرار می‌دهد تا بر خود شاهد باشند؛ همان کسانی که با برانگیخته شدن رسولان در میانشان؛ حجت بر آنان اقامه شده اما آنها رسولان را تکذیب کردند. یعنی تمام کافران جن و انس شاهد باشند که خداوند تا زمانی که رسولان را همراه با آیات خود به سویشان نفرستاده باشد آنها را عذاب نمی‌کند. آنها به آیات خداوند کافر شده و با برانگیخته شدن رسولان حجت بر ایشان تمام شده است. به این ترتیب کافران جن و انس، شاهد بر یک‌دیگر خواهند بود که خداوند هیچ ظلمی به آنها نکرده است وتنها بعد از فرستادن رسولان و خوانده شدن آیات بر آنها و تکذیب کردن آیات؛ خداوند آنها را مورد عذاب قرار داده است .خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالإِنسِ أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي وَيُنذِرُونَكُمْ لِقَاء يَوْمِكُمْ هَذَا قَالُواْ شَهِدْنَا عَلَى أَنفُسِنَا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَشَهِدُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُواْ كَافِرِينَ} صدق الله العظيم [الأنعام:۱۳۰].
و تمام این فرموده خداوند است:
{{وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا}} صدق الله العظيم.
و درمورد آیه‌ای که می‌خواهی درباره آن سؤال کنی:
{وَقَالُوا لَوْلَا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِّن رَّبِّهِ أَوَلَمْ تَأْتِهِم بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ(۱۳۳) وَلَوْ أَنَّا أَهْلَكْنَاهُم بِعَذَابٍ مِّن قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِن قَبْلِ أَن نَّذِلَّ وَنَخْزَىٰ (۱۳۴) قُلْ كُلٌّ مُّتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَىٰ(۱۳۵)} صدق الله العظيم [طه].

در این آیات خداوند کسانی را مورد خطاب قرار می‌دهد که با برانگیخته شدن رسول و تنزیل قرآن عظیم ؛ حجت برایشان اقامه شده است. خداوند خطاب به آنان می‌فرماید اگر قبل آن؛ ایشان را با عذاب هلاک کنیم؛ یعنی اگر خداوند آنها را قبل برانگیخته شدن رسول الله عذاب کند؛ می‌گویند:
{رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آيَاتِكَ مِن قَبْلِ أَن نَّذِلَّ وَنَخْزَىٰ (۱۳۴)}
و به خاطر آنکه خداوند راه هدایت را برایشان روشن نموده وآنان از آن روبرگردانده و آن راه را بیراهه خوانده‌اند ؛ لذا به رسول خود می‌فرماید که در جوابشان بگوید:
{قُلْ كُلٌّ مُّتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَىٰ(۱۳۵)} صدق الله العظيم.
انصاری "قول الحق" خداوند از تو راضی باشد و همینطور از انصار پیشگام برگزیده نیز راضی باشد، مشکلی نیست که سؤالاتت را مطرح کنی؛ نور چشم امامت. حتی اگر از انصار هم که باشی حق داری سؤال کنی تا قلبت مطمئن شود چرا که هنوز به رده بندگان نعیم اعظم ترقی نکرده‌ای. از خداوند آرزو دارم که در بندگی پروردگارت به حدی برسی که رضوان پروردگارت غایتت گردد نه اینکه وسیله باشد و یقین برایت حاصل گردد و حقیقت نعیم اعظم را به یقین بدانی و سپس یقین کنی که ناصر محمد به راستی و بدون شک و تردید؛مهدی منتظر است. این از آن جهت است که باید به یقین از حقیقت نام اعظم الهی که نعیمی بزرگتر از نعیم بهشت اوست خبردار شوی ؛ چون خداوند حقیقت نام اعظم خود را نشانه و آیتی برای تصدیق امام مهدی ناصر محمد یمانی قرار داده است.
جز این نیست و والله که بزرگترین و عظیم‌ترین نشانه در تمام ملکوت خداوند که به واسطه آن عبد خود را یاری می‌نماید؛ آیت و نشانه امام مهدی است که همان حقیقت اسم اعظم خداوند است. چون حقیقت اسم اعظم خداوند از تمام نشانه‌های او در تمام ملکوت بزرگتر است و هیچ چیز معادل آن نیست و برای همین می‌بینی که هیچ یک ازبندگان نعیم اعظم به ملکوت راضی نمی‌شوند مگر آنکه حبیب قلبشان خداوند رحمت راضی باشد و خود آنها بر این امر شاهدند.
وسلام على المرسلين، والحمد لله رب العالمين..
أخوكم؛ الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.

166593

22-11-2014 - 10:28 PM

- 4 -
[ لمتابعة رابط المشاركـــــــة الأصليّة للبيــــــان ]
الإمام ناصر محمد اليماني
29 - محرم - 1436 هـ
22 - 11 - 2014 مـ
۱-آذر-۱۳۹۳ه.ش.
04:35 صباحاً
ــــــــــــــــــ

مشکلی نیست انصار درباره آیاتی سؤال نمایند که مانع یقینشان در مورد تحقق نعیم اعظم رضوان نفس پروردگارشان می‌شوند تا بتوانند حکمت خلقت خود را درک کنند....

بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة رسل الله من الجنّ والإنس والملائكة أجمعين وجميع المؤمنين في كل زمانٍ ومكانٍ إلى يوم الدين، أمّا بعد..
سلام عليكم ورحمة الله وبركاته بر انصار برگزیده پیشگام؛ شما را از چیزی که ضمن پاسخ انصاری عزیز "قول الحق" دریافتم با خبر می‌کنم. می‌بینم که او شروع کرده تا قدر خداوند را آن گونه که شایسته خداوند است بداند و او را آن گونه که سزاور است بشناسد و این در جریان تدبر او در باره حقیقت حسرت و حزن پروردگار برای گمراهانی بود که به خاطر کوتاهی‌های خود در نزد پروردگار پشیمانند.اما هنوز در ذهنش آیاتی هست که مانع یقین کامل به حقیقت نعیم اعظم شده است و می‌خواهد درباره آنها سؤال کند اما می‌ترسد با ادامه دادن به سؤالاتش باعث خشم ناحق انصار شود. پس به شما انصار می‌گوییم که به یاد داشته باشید شما نیز زمانی حقیقت نعیم اعظم را نمی‌دانستید تا خداوند بر شما منت نهاد؛ صالحان شما رضوان خداوند را که نعیم اعظم اوست؛ وسیله‌ای برای رسیدن به نعیم بهشت خداوند-که از نعیم رضوان خدا کوچکتر است- قرار داده بودند وخداوند با برانگیختن امام هدایت کننده به نعیم اعظم بر شما منت گذارد تا از موقنین باشید و از شادمانی شهدا و صالحین برای رسیدن به بهشت نعیم بیزار شده و بگویید: "ای عجب؛ چگونه در حالی که پروردگارشان برای بندگان گمراهی که دچار عذاب شده و از کوتاهی خود در نزد پروردگار پشیمانند؛ متحسر و حزین است؛ آنها می‌توانند به نعیم جنت و حورالعین دلخوش باشند؟" و می‌گوییم شما نیز مانند آنها بودید و از عظمت حسرت خداوند و حزن او در نفسش برای بندگان که عذاب می‌شوند و به خاطر کوتاهی در پیشگاه پروردگار متحسرند؛ خبر نداشتید. خداوند با برانگیختن مهدی منتظر بر شما منت گذارد تا از نعیم اعظم باخبر شده و از کسانی باشید که به آن یقین دارند و برای تمام انصاری که عباداتشان به حدی ترقی نکرده است که پروردگارشان را آن گونه که سزاوار و شایسته اوست؛ عبادت نمایند؛ اشکالی ندارد که درباره هر آیه‌ای که مانع یقین به تحقق نعیم اعظم رضوان پروردگار -که از نعیم بهشت او بزرگ تر است- شده است؛ سؤال نمایند تا حکمت خلقت خود را دریابند و بدانند که خداوند بندگان خود را برای عذاب شدن در آتش و یا ورود به بهشت نیافریده است. سپس متوجه بیان حق حکمت خلقتشان گردند که در فتوای خداوند در آیات محکم کتابش برای بندگان آورده شده است.خداوند تعالی می فرماید:
{وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ(۵۶)} صدق الله العظيم [الذاريات]

.یعنی رضوان پروردگارشان را عبادت نمایند و آن را منتهای غایت و تمام هدفشان قرار دهند و تلاش نمایند تا رضوان خداوند نسبت به خود و امتشان محقق گردد. هدفشان عکس هدف شیاطین جن وانس باشد؛ چون خداوند بر شیاطین جن و انس غضبناک است و آنها از رحمت خداوند مأیوس شده‌اند؛ همان گونه که کافران از برانگیخته شدن مردگان از قبرهایشان ناامیدند و برای همین شیاطین از هرچیزی که باعث خشم خداوند و غضب او در نفسش شود پیروی کرده و به غضب خداوند بر خود اکتفا نمی‌کنند. بلکه شب و روز به شدت در تلاشند تا مانع تحقق رضوان خداوند نسبت به انس و جن شوند و آنها را در جهنم در کنار خود ببینند؛ چرا که یأس شیاطین جن و انس از رحمت خداوند مانند یأس کافران از برانگیخته شدن مردگان از قبر است و خداوند تعالی می‌فرماید: هدفشان عکس هدف شیاطین جن وانس باشد؛ چون خداوند بر شیاطین جن و انس غضبناک است و آنها از رحمت خداوند مأیوس شده‌اند؛ همان گونه که کافران از برانگیخته شدن مردگان از قبرهایشان ناامیدند و برای همین شیاطین از هرچیزی که باعث خشم خداوند و غضب او در نفسش شود پیروی کرده و به غضب خداوند بر خود اکتفا نمی‌کنند. بلکه شب و روز به شدت در تلاشند تا مانع تحقق رضوان خداوند نسبت به انس و جن شوند و آنها را در جهنم در کنار خود ببینند؛ چرا که یأس شیاطین جن و انس از رحمت خداوند مانند یأس کافران از برانگیخته شدن مردگان از قبر است و خداوند تعالی می‌فرماید:

{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَمَا يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ(۱۳)} صدق الله العظيم [الممتحنة].

برای همین شیاطین جن و انس بر ضد دعوت انبیا و مهدی منتظر کار می‌کنند و راه پیروی جن و انس از انبیا و مهدی منتظر را منحرف می‌سازند تا بندگان خداوند شاکر نبوده و رضوان خداوند نسبت به آنها محقق نشود و همراه آنان در جهنم جای گیرند. خداوند تعالی می‌فرماید:

{وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَوَاءً} صدق الله العظيم [النساء:۸۹].

چون شیطان، بندگان خداوند را به سوی جهنمی شدن فرا می‌خواند و خداوند تعالی می‌فرماید:

{إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا ۚ إِنَّمَا يَدْعُو حِزْبَهُ لِيَكُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِيرِ (۶)} صدق الله العظيم [فاطر].

به خاطر آنکه شیاطین جن و انس می‌دانند که تنها با عدم تحقق رضوان خداوند بر بندگانش؛ هدفشان محقق می‌گردد. لذا شب و روز برای گمراه کردن بندگان از راه راست-صراط مستقیم- راه خداوند عزیز و حمید تلاش می‌کنند تا بندگان شکرگزار نباشند. چون خداوند از شکرگزاری بندگان راضی است و کفر آنها را نمی‌پسندد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:

{إِن تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنكُمْ ۖ وَلَا يَرْضَىٰ لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ ۖ وَإِن تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ} صدق الله العظيم [الزمر:۷].

و برای همین؛ شیاطین جن و انس در تلاشند تا رضوان خدواند بر بندگانش محقق نشود؛ چون شیطان و حزبش می‌دانند خداوند از شکرگزاری بندگان راضی و از کفرشان ناخشنود می‌گردد و لذا شیطان رانده شده در آیات محکم قرآن عظیم در پاسخ به خداوند رحمن و رحیم می‌گوید:

{لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ (۱۶) ثُمَّ لَآَتِيَنَّهُمْ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَانِهِمْ وَعَنْ شَمَائِلِهِمْ وَلَا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ (۱۷)} [الأعراف]

اما امام مهدی ناصر محمد یمانی و کسانی که با او هستند؛ از گروهی که محبوب خداوندند و محب او(یحبهم الله و یحبونه ) ؛ شب و روز تلاش می‌کنند که در نفس خداوند هدفی تحقق یابد که عکس هدف شیاطین است و چون شیاطین به غضب خداوند بر خودشان اکتفا نمی‌کنند؛ بلکه تلاش می‌کنند که رضوان خداوند به بندگان تحقق نیابد و از آنجا که امام مهدی و انصارش؛ از گروهی که محبوب خداوندند و محب او تلاش می‌کنند هدفی عکس هدف شیاطین در نفس خداوند مححق گردد، پس تنها به رضوان خداوند بر خود بسنده نمی‌کنند بلکه امام مهدی و انصارش شب و روز و بدون خستگی برای تحقق رضوان خداوند بر بندگانش؛ یعنی برای هدایت تمام بندگان گمراه خداوند و شکرگزار شدن همگی آنها ؛ تلاش می‌کنند. سؤالی که اینجا در برابر تمام علمای مسلمین و امت مطرح می‌شود این است که: چگونه ممکن است ناصر محمد یمانی و انصارش در گمراهی آشکار باشند در حالی که مجاهدانه شب و روز مردم را به سوی بصیرتی که از جانب پروردگارشان آمده است دعوت می‌کنند تا بندگان خداوند شاکر شوند و در راه تحقق این هدف شب و روز و بدون خستگی تلاش می‌کنند؟ چگونه ممکن است ناصر محمد یمانی و انصارش در گمراهی باشند در حالی که شما دریافته‌اید هدف ناصر محمد یمانی و کسانی که همراه او بوده و از محبوبان و محبان خداوند هستند، تحقق هدفی است که عکس هدف و خواسته شیطان و حزب اوست؟ آیا فکر نمی‌کنید! حجت شما برای گمراه بودن ناصر محمد یمانی و انصارش این است که از آیات محکم قرآن عظیم پیروی کرده و در حال مبارزه‌اند تا هدفی که در تضاد کامل با اهداف شیاطین و حزبشان است تحقق یابد ؟چگونه ممکن است ناصر محمد یمانی و انصارش آشکارا در بی راهه باشند؟ شما از حزب خداوند رحمان هستید یا از حزب شیطان! شما را چه می‌شود وچگونه به ناحق درباره ما حکم می‌کنید ؛ آیا کتابی دارید که از جانب خداوند نازل شده و بیش از این هدایتگر است تا ما از آن پیروی نماییم؟ اگر راست می‌گویید بیاورید.

ای علمای مسلمین و ای امت مسلمان؛ بدانید که ناصر محمد یمانی در امر دعوت برای تحقق یافتن رضوان خداوند رحمن؛ بدعت نکرده است؛ بلکه از بیان حق قرآن پیروی می‌کند و این فرمان خداوند به امام مهدی و تمام مسلمانان و مسیحیان و یهودیان و تمام مردم است که از این قرآن عظیم پیروی شود. تصدیق فرموده خداوند تعالی:

{وَهَٰذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ فَاتَّبِعُوهُ وَاتَّقُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (۱۵۵) أَن تَقُولُوا إِنَّمَا أُنزِلَ الْكِتَابُ عَلَىٰ طَائِفَتَيْنِ مِن قَبْلِنَا وَإِن كُنَّا عَن دِرَاسَتِهِمْ لَغَافِلِينَ (۱۵۶) أَوْ تَقُولُوا لَوْ أَنَّا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْكِتَابُ لَكُنَّا أَهْدَىٰ مِنْهُمْ ۚ فَقَدْ جَاءَكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ ۚ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَذَّبَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَصَدَفَ عَنْهَا ۗ سَنَجْزِي الَّذِينَ يَصْدِفُونَ عَنْ آيَاتِنَا سُوءَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا يَصْدِفُونَ (۱۵۷)} صدق الله العظيم [الأنعام]

من تمام علمای مسلمین را به مبارزه دعوت می‌کنم که اگر می‌توانند کوچکترین چیزی را که نشان دهد من آن را بدعت نموده‌ام و در محکمات قرآن عظیم وجود ندارد؛ بیاورند. به راستی که خداوند به محمد عبد و رسولش -صلى الله عليه وآله وسلم- امر نموده است که از قرآن پیروی نماید. تصدیق فرموده خداوند تعالی:

{اتَّبِعْ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ ﴿۱۰۶﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].

وسلامٌ على المرسلين والحمد لله ربّ العالمين..
أخوكم الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.
ــــــــــــــــــــــ

166738

26-11-2014 - 07:38 PM

- 5 -
[ لمتابعة رابط المشاركــة الأصليّة للبيـــان ]
الإمام ناصر محمد اليماني
01 - صفر - 1436 هـ
23 - 11 - 2014 مـ
۲-آذر-۱۳۹۳ه.ش.
09:52 صباحاً
ــــــــــــــــــ

دلایل علمی بیشتر برای تفصیل احکام آیات محکم قرآن که از جانب خداوند حکیم و علیم آمده است....

بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة أنبياء الله ورسله
نور چشمان من؛ ازاولین برهانی که به عنوان شاهد از فرموده‌های خداوند آورده‌ای شروع می‌کنیم؛ خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَمَا لَيْسَ لَهُم بِهِ عِلْمٌ ۗ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِن نَّصِيرٍ‌ ﴿٧١﴾} صدق الله العظيم [الحج].
این خطاب آمیخته با تهدید و ارعاب برای کسانی است که بعد از نازل شدن برهان قاطع وحق از سوی خداوند؛ اصرار دارند چیزی را عبادت نمایند که هیچ دلیلی برای عبادت آن از جانب خداوند فرستاده نشده است. بعد از آنکه پروردگار به حق برهان قاطع و علمی را نازل فرمود و حجت اقامه شد؛ برای ظالمین – که اصرار به ادامه مسیر خود دارند- هیچ یاوری نخواهد بود. در اینجا مقصود خداوند کسانی نیست که هنوز رسولی برایشان فرستاده نشده است؛ چون آنها برهان قاطع علمی و حقی که از جانب خداوند برایشان فرستاده شده باشد در اختیار نداشتند. آنها تنها از پیشینیان شان پیروی می‌کردند و راز عبادت بت‌ها برایشان روشن نبود. بعد از آنکه از سوی خداوند دانشی عطا شد که قاطعانه بت پرستی را تحریم می‌کرد-کسانی که مورد خطاب این آیه هستند- در مورد آنچه که هیچ دلیلی برای عبادت آن از جانب خداوند نیامده بود( بت پرستی) با انبیاء مجادله کردند و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ وَيُجَادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الحقّ وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَمَا أُنذِرُوا هُزُوًا ﴿۵۶﴾ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِآيات ربّه فَأَعْرَضَ عَنْهَا} صدق الله العظيم [الكهف:۵۶-۵۷]
وبرای همین خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَمَا لَيْسَ لَهُم بِهِ عِلْمٌ ۗ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِن نَّصِيرٍ‌ ﴿٧١﴾} صدق الله العظيم.
حال به سراغ برهان تو در مورد این فرموده خداوند تعالی می‌آییم:
{أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْ‌جَعُونَ ﴿١١٥﴾ فَتَعَالَى اللَّـهُ الْمَلِكُ الحقّ ۖ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ رَ‌بُّ الْعَرْ‌شِ الْكَرِ‌يمِ ﴿١١٦﴾ وَمَن يَدْعُ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ‌ لَا بُرْ‌هَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِندَ رَ‌بِّهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُ‌ونَ ﴿١١٧﴾} صدق الله العظيم [المؤمنون].
پس در پاسخ شما به حق می‌گوییم: مقصود خداوند کسانی است که بعد از نزول برهان حق پروردگار؛ کافر شده اند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَا أيّها النّاس قَدْ جَاءَكُم برهان مِّن ربّكم وَأَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُّبِينًا (۱۷۴)فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُواْ بِاللَّهِ وَاعْتَصَمُواْ بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِي رَحْمَةٍ مِّنْهُ وَفَضْلٍ وَيَهْدِيهِمْ إِلَيْهِ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا(۱۷۵)} صدق الله العظيم [النساء].

و اما در مورد سایر آیاتی که بر اساس آنها با من مجادله می‌کنی؛ به حق برایت فتوا خواهیم داد. مقصود خداوند مؤمنانی است که در حق بندگان مقرب خداوند مبالغه کرده و آنها را بجای خداوند می‌خوانند( از آنها درخواست می‌کنند) جایگاه آنها دوزخ است و هیزم آن هستند چرا که باعث انحراف و گمراهی امت‌های بعدی شده‌اند. در برابر آنها هم چنان حجت وجود داشت؛ چون فاصله زمان آنها با رسولی که پروردگار به سوی قومشان فرستاده است؛ کم بود. ولی در حق بندگانی که در درگاه خداوند گرامی بوده و کراماتی داشته‌اند؛ مبالغه نمودند. سپس امتشان هم که آنها ( بندگان مكرم ) را می‌شناختند؛ بعد از مرگ درباره‌شان مبالغه کرده و به جای خداوند؛ آنها را می‌خواندند. برهان اینکه آنها بندگان مکرم خداوند را می‌شناخته و درموردشان مبالغه کرده‌اند را نیز می‌توان در این فرموده خداوند تعالی یافت:
{وَإِذَا رَأَى الَّذِينَ أَشْرَكُوا شُرَكَاءَهُمْ قَالُوا رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ شُرَكَاؤُنَا الَّذِينَ كُنَّا نَدْعُو مِن دُونِكَ ۖ فَأَلْقَوْا إِلَيْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّكُمْ لَكَاذِبُونَ (۸۶) وَأَلْقَوْا إِلَى اللَّهِ يَوْمَئِذٍ السَّلَمَ ۖ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ (۸۷)} صدق الله العظيم [النحل].

به راستی که مشرکان؛ بندگان مکرم خداوند را به چهره می‌شناختند و بعد از مرگشان؛ در حقشان مبالغه می‌کردند و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَوْمَ نَحْشُرُ‌هُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَ‌كُوا مَكَانَكُمْ أَنتُمْ وَشُرَ‌كَاؤُكُمْ فَزَيَّلْنَا بَيْنَهُمْ وَقَالَ شُرَ‌كَاؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ (۲۸) فَكَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ (۲۹) هُنَالِكَ تَبْلُو كُلُّ نَفْسٍ مَّا أَسْلَفَتْ وَرُ‌دُّوا إِلَى اللَّـهِ مَوْلَاهُمُ الحقّ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُ‌ونَ (۳۰)} صدق الله العظيم [يونس].

به پاسخ بندگان مکرم خداوند نظر کنید که می‌گویند:
{وَقَالَ شُرَ‌كَاؤُهُم مَّا كُنتُمْ إِيَّانَا تَعْبُدُونَ (۲۸) فَكَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِيدًا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ إِن كُنَّا عَنْ عِبَادَتِكُمْ لَغَافِلِينَ (۲۹)}صدق الله العظيم [يونس].

و آنها از اینکه به جای خداوند مورد عبادت قرار گرفته‌اند؛ آگاه نبودند چون خداوند آنها را از دنیا برده و این مبالغه درباره شأن آنها بعد از مرگشان روی داده بود. اگر هنوز در میان مردم بودند؛ آنها را از مبالغه ناحق درباره خودشان نهی کرده و نسبت به عقاید شان کافر می‌شدند؛ چرا که مردم از آنها می‌خواستند که در روزی که برانگیخته می‌شوند؛ در پیشگاه خداوند شفاعتشان را کنند و مشرکان می‌دانستند روز برانگیخته شدن، فرا خواهد رسید. خداوند تعالی می‌فرماید:

{وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللَّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ ‎﴿١٨﴾‏ } صدق الله العظيم [يونس]
و آنها از روز برانگیختگی مطلع بودند.
سپس خداوند به آنها اجازه می‌دهد که شرکایی که برای او قائل شده‌اند را بخوانند تا اگر راست می‌گویند؛ کاری برایشان بکنند؛ شرکاء را می‌خوانند اما جوابی به ایشان داده نمی‌شود. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ ‎﴿٦٤﴾‏} صدق الله العظيم [القصص].
آنها از صورت بندگان مکرم خداوند مجسمه تراشیده و تمثال‌ها را مانند قیافه آنها درست می‌کردند وبعد از مرگشان؛ به درگاه آنها دعا می‌نمودند؛ اما بندگان مکرم خداوند نسبت به اینکه به جای خداوند عبادت شوند؛ کافرند و در پیشگاه خداوند بر ضد آنها هستند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِّيَكُونُوا لَهُمْ عِزّاً (۸۱) كَلَّا سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدّاً (۸۲)} صدق الله العظيم [مريم].
نور چشم من؛ به راستی که برایت روشن گردید که خداوند در این آیات از مردمی سخن می‌گوید که از برانگیخته شدن آگاهند و از طرفی عقیده دارند بنده درپیشگاه پروردگار و خداوند معبود قادر به شفاعت است و اینکه این بندگان در درگاه خداوند شفاعت آنها را می‌کنند. باور آنها در مورد برانگیخته شدن را از میان این گقتارشان در می‌یابیم:
{وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنفَعُهُمْ وَيَقُولُونَ هَٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللَّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ ‎﴿١٨﴾‏ } صدق الله العظيم [يونس]
ببین! آنها به برانگیخته شدن ایمان دارند لذا می‌گویند:
{هَـؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللّهِ}
ومقربان خداوند را عبادت می‌کنند؛ تا این بندگان آنها را به خداوند نزدیک کنند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلياءَ مَا نَعْبُدُهمْ إِلاَّ لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللّهِ زُلْفَى إِنَّ اللّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي مَنْ هُوَ كاذِبٌ كَفَّارٌ} صدق الله العظيم [الزمر:۳].
آنان در زمانی زندگی می‌کردند که نزدیک به دوره برانگیخته شدن رسول پروردگارشان بود و هنوزعقیده داشتند که مردم درپیشگاه خداوند برانگیخته خواهند شد و می‌دانستند بالاخره روزی در برابر پروردگار قرار خواهند گرفت؛ اما امید داشتند بندگان مقرب در پیشگاه خدواند شفیع شان باشند؛ واین همان وضعیتی است که مسلمانان در عصر حاضر و بعد از دوره فترت و فاصله‌ای که با عصر برانگیخته شدن خاتم الانبیاء و رسولان محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم ایجاد شده؛ گرفتار آن شده‌اند.
ای مرد؛ اصحاب اعراف امت‌هایی دیگری هستند که (نسل اندر نسل) از حقیقت دور شده و گمراه شده‌اند. آنها از برانگیخته شدن -بعد از مرگ -اطلاعی ندارند و تنها داستان‌هایی از مردمان پیشین شنیده‌اند که در آنها از برانگیخته شدن سخن به میان آمده و تصور می‌کنند چیزهایی که درباره برانگیختگی می‌شنوند؛ افسانه‌هایی است که از پیشینیان به آنها رسیده‌اند و گمان می‌کنند برانگیخته شدن بعد از مرگ افسانه است چون نه کتابی به آنان رسیده و نه رسولی دارند. این دو حجت یعنی کتاب و رسول در میانشان نیست و برای همین باور به برانگیخته شدن را انکار کرده و آن را عقیده اساطیری می‌دانند و برای همین می‌گویند:
{قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا} صدق الله العظيم [يس:۵۲].
به راستی که خداوند زمانی رسولان خود را برمی‌انگیزد که حقایق از دید مردمان گم شده باشد؛ به خصوص زمانی که راز عبادت بت‌ها روشن نباشد و عقیده به برانگیخته شدن اموات رو به نابودی و اضمحلال گذاشته باشد. نگاه کن که کافران قریش هم عصر پيامبر؛ چگونه درباره برانگیخته شدن اموات از قبرها؛ با ايشان بحث و مجادله می‌کنند.خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالُواْ أَئِذَا كُنَّا عِظَاماً وَرُفَاتاً أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقاً جَدِيداً (۴۹) قُل كُونُواْ حِجَارَةً أَوْ حَدِيداً (۵۰) أَوْ خَلْقاً مِّمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ فَسَيَقُولُونَ مَن يُعِيدُنَا قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُؤُوسَهُمْ وَيَقُولُونَ مَتَى هُوَ قُلْ عَسَى أَن يَكُونَ قَرِيباً (۵۱)} صدق الله العظيم [الإسراء].
ولی راز عبادت بت‌ها به تدریج و در طی گذشت نسل‌ها از خاطره‌ها پاک می‌شود تا زمانی می‌رسد که کاملا علت آن پنهان می‌گردد. تا اینکه خداوند رسولی را برمی‌انگیزد که راز عبادت بت‌ها را از مردم می‌پرسد و می‌بیند که چیزی درباره آن نمی‌دانند و پاسخشان این است که این از پدران ما به ما رسیده است و آنان چنین می‌کردند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ (۶۹) إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ (۷۰) قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَاماً فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ (۷۱) قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ (۷۲) أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ (۷۳) قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ (۷۴) قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ (۷۵) أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ (۷۶) فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ (۷۷)} صدق الله العظيم [الشعراء]
اینها کسانی هستنند که راز عبادت بت‌ها از نزدشان گم شده است.
ای نور چشم امام، به راستی که در بعضي آیات مخاطب مؤمنانی هستند که به خداوند ایمان دارند اما بندگان مقرب را شریک خداوند قرار می‌دهند. خداوند تعالی می‌فرماید:

{وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللّهِ إِلاَّ وَهُم مُّشْرِكُونَ (۱۰۶)} صدق الله العظيم [يوسف]

شما می‌بينيد که اکثر مؤمنان؛ بندگان مقرب را شریک خداوند قرار داده‌اند و تمام آن هم به خاطر عقیده باطلی است که در مورد شفاعت در پیشگاه خداوند دارند؛ در حالی که جز خداوند کسی اختیار شفاعت ندارد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{قُل لِّلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ‎﴿٤٤﴾‏}صدق الله العظيم [الزمر].
و شفاعت خداوند هم به این ترتیب است (زيرا ) که رحمت خداوند در برابر عذابش، بندگان را شفاعت می‌کند. ولی از باب تکریم؛ عده‌ای از بندگان می‌آیند که تا خداوند نعیم اعظم خود را برایشان محقق نسازد؛ حاضر به رفتن به بهشت نعیم نمی‌شوند .اگر رضوان خداوند در نفسش محقق شود؛ شفاعت خداوند رخ خواهد داد و رحمت او در برابر عذابش؛ بندگان را شفاعت خواهد کرد؛ چون تمام راز و رمز این مطلب در رضوان خداوند در نفسش نهفته است. شفاعت محقق نخواهد شد مگر آنکه خداوند درنفس خود راضی گردد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ ‎﴿٢٦﴾‏} صدق الله العظيم [النجم]،
نگاه کن چه زمانی شفاعت در نفس خداوند محقق می‌شود؟ زمانی که رضوان نفس خداوند محقق شده باشد و برای همین خداوند تعالی می‌فرماید:
{إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَى} صدق الله العظيم.
و خداوند به کسانی که سخن درست و صواب را بر زبان خواهند آورد اجازه صحبت کردن خواهد داد؛ سپس رضوان پروردگار در نفسش رخ می‌دهد؛ چون تا نفس خداوند سبحان راضی نشود؛ بندگانش مشمول رحمت او نخواهند شد. اینجاست که گمراهانی که مشمول عذاب بودند به صورتی نامنتظره می‌شنوند که پروردگارشان می‌فرماید: شما را با رحمت خود مورد مغفرت قرار دادم؛ پس وارد بهشتم شوید. این اتفاقی است که باعث غافل گیری بزرگ بندگان گمراهی که مشمول عذاب بوده‌اند و همچنین صالحان می‌گردد؛ چون آنان نمی‌شنوند که مهمانان مکرم خداوند در پیشگاه او شفاعت احدی از بندگان را بکنند که در حدشان نیست که چنین نمایند؛ بلکه درخواست آنها از پروردگارشان این است که نعیمی که بزرگتر از نعیم بهشت است برایشان محقق گردد و خداوند {وَيَرْضَى}؛ که اگر خداوند در نفس خود راضی شود؛ رحمتش شفیع بندگان خواهد شد که این امر هم به خاطر کسانی است که قدر خداوند را آنگونه که شایسته اوست دانسته و حق معرفت او را بجا آورده‌اند و برایشان یقین شده است که خداوند از هر کسی نسبت به بندگانش مهربان‌تر است و یقین دارند که خداوند به خاطر بندگان گمراهی که درحق خود ظلم کرده و سپس از کوتاهی‌های خود در نزد خداوند پشیمان شده‌اند؛ متحسر و حزین است...
به هر حال بازگردیم به زمانی که شفاعت خداوند ارحم الراحمین روی می‌دهد. وقتی پروردگار در نفسش راضی شود و رحمتش؛ شفاعت معذبین را بنماید و به آنها بفرماید؛ من شما را با رحمت خود مورد مغفرت و بخشایش قرار دادم؛ وارد بهشتم شوید؛ بزرگ ترین غافلگیری رخ خواهد داد! آنها به میهمانان مکرم خداوند می‌گویند: خدایتان چه گفت؟ پاسخ می‌شنوند: حق را بیان نمود که او العلی الکبیراست..خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ۚ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ ۖ قَالُوا الحقّ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ (۲۳)} صدق الله العظيم [سبأ].
سؤالی که مطرح می‌شود این است که آیا آنان در پیشگاه خداوند شفاعت بندگان گمراه را می‌کنند یا از او طلب تحقق نعیم اعظم- نعیمی بزرگتر از جنت- که همان رضوان خداوند در نفسش است را می‌نمایند. جواب قطعی و فصل الخطاب را در فرموده خداوند تعالی در آیات محکم کتابش پیدا می‌کنیم:
{إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَى} صدق الله العظيم.
برایتان روشن شد کسی که اجازه می‌یابد در پیشگاه خداوند از تحقق شفاعت سخن بگوید؛ نعیم بزرگ تر از بهشت را که همان نعیم رضوان خداوند است می‌طلبد و خداوند سبحان راضی شده و رحمت پروردگار در نفسش، شفاعت بندگان گمراهی را که درعذابند خواهد کرد. ولی واضح نبودن راز تحقق شفاعت؛ باعث به شرک کشیده شدن بسیاری از امت‌ها گردیده است.
به هر حال عزیز من؛ انصاری "قول الحق" اگر از راسخان در علم کتاب نباشی؛ تفسیرت از آیات کتاب بدون احاطه و تسلط بر علم کتابب اعث می‌شود گمراه شده و امور برایت درهم آمیخته شوند. برایت مثالی می‌آورم؛ وقتی خداوند تعالی می‌فرماید:
{إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ (۹۸)} صدق الله العظيم [الأنبياء].
آیا مقصودش از "هؤلاء" آناني است که در این فرموده آمده است:
{وَيَوْمَ يَحْشُرُ‌هُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ فَيَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَـٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ ﴿١٧﴾ قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنبَغِي لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاءَ وَلَـٰكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُوا الذِّكْرَ‌ وَكَانُوا قَوْمًا بُورً‌ا ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم [الفرقان]؟
اگر به صورت کلی درباره این آیه حکم کنی، در حقیقت گروهی از بندگان مقرب را محکوم کرده‌ای که وارد آتش شوند. سؤالی مطرح می‌شود که مقصود خداوند از این فرموده چیست:
{إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ (۹۸)} صدق الله العظيم؟
جواب را در فرموده خداوند تعالی پیدا می‌کنی:
{وَيَوْمَ يَحْشُرُ‌هُمْ جَمِيعًا ثُمَّ يَقُولُ لِلْمَلَائِكَةِ أَهَـٰؤُلَاءِ إِيَّاكُمْ كَانُوا يَعْبُدُونَ ﴿٤٠﴾ قَالُوا سُبْحَانَكَ أَنتَ وَلِيُّنَا مِن دُونِهِم بَلْ كَانُوا يَعْبُدُونَ الجنّ أَكْثَرُ‌هُم بِهِم مُّؤْمِنُونَ ﴿٤١﴾} صدق الله العظيم [سبأ].
برایت روشن می‌شود منظور گروهی است که شیاطین جن را پرستیده و از دست شرّ به آنها پناه می‌برند؛ و این باعث افزایش گمراهيشان می‌گردید. اینان هستند که در جهنم افكنده می‌شوند وعابد و معبود در آتش هستند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ (۹۸)} صدق الله العظيم.
انصاري "قول الحق" مراقب باش و (بدون علم ) از آیات متشابه قرآن پيروي نكن مباش که از راه راست-صراط مستقیم- منحرف خواهی شد و بدان برخی از احکام قرآن احکام معین و اختصاصی است. می‌بینم که آیه‌ای را درنظر گرفته و حکم آن را شامل حال تمام کافران می‌کنی در حالی که حکم برای گروه خاصی از کافران تعیین شده است. برایت در باره دو آیه متشابه مثال آوردیم –که اگر حکم کلی و عام بدهیم- تصور می‌کنی که خداوند در این آیه عابد و معبود را به آتش می‌افکند:
{إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ (۹۸)} صدق الله العظيم
اما حکم این آیه را برایت ثابت کردیم و روشن شد که این حکم از احکام اختصاصی است و به گروهی از کافران اختصاص دارد؛ آنها مشرکینی هستند که از میان شیاطین برای خود خدا انتخاب کرده‌اند و خود و آنچه را که به جای خداوند عبادت می‌کنند در آتش افكنده خواهند شد. در اینجا حکم به این گروه از عابدان و معبودان اختصاص دارد و آنها و معبودانی که به جای خداوند برای خود برگزیده‌اند؛ در آتش افكنده می‌شوند .
اما اقوام مشرک دیگری هستند که به جای خداوند از بندگان مقرب او درخواست می‌کنند و امیدوارند درنزد پروردگارشان،از آنها شفاعت کنند. مانند کسانی که می‌گویند" یا حسین شفاعت ما را بنما" و یا "ابا الحسن شفاعتمان کن" و یا همه کسانی که مانند این گروه به جای خداوند از بندگان مقرب او درخواست شفاعت می‌کنند و این در حالی است که انبیاء و ائمه و اولیاء خداوند چنین فتوایی نداده‌اند. در اینجا خداوند از انبیاء و ائمه کتاب و اولیاء که به جای خداوند مورد عبادت قرار گرفته‌اند، سؤال می‌فرماید که آیا شما بندگان مرا گمراه کرده و فتوای باطل داده‌اید که شفاعتشان را در نزد من خواهید کرد؟ خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَيَوْمَ يَحْشُرُ‌هُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ فَيَقُولُ أَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِي هَـٰؤُلَاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِيلَ ﴿١٧﴾ قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنبَغِي لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاءَ وَلَـٰكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُوا الذِّكْرَ‌ وَكَانُوا قَوْمًا بُورً‌ا ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم [الفرقان].
اي انصاري"قول الحق" ما به اذن خداوند حق را بیان کرده و تفسیری بهتر از تفسیری که تو از نزد خود درباره قرآن کرده‌ای را آوردیم. چون بی شک و تردید؛ سزاوار نیست که امام مهدی ندانسته به خداوند نسبت دهد و همچنین شایسته امام مهدی نیست که از ظن و گمان پیروی نماید که ظن کسی را از حق بی نیاز نمی‌کند. ما با آیات روشن و محکم کتاب برایت بینه و دلیل آوردیم آیاتی كه بنیان کتاب بر آنها استوار شده است. خداوند برایت فتوا داده است که تنها کسانی را عذاب خواهد نمود که برایشان حجت اقامه شده است و او نسبت به بندگانش كه حجت بر آنها اقامه شده عالم‌تر است و می‌داند برای چه کسانی حجت نازل شده ولی آنها از حق روبرگردانده‌اند. برهانی روشن از جانب پروردگارت برایت آوردیم. خداوند خطاب به جن و انسی که در آتشند، می‌فرماید:
{يَا مَعْشَرَ الجنّ وَالْإِنسِ أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي وَيُنذِرُونَكُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا ۚ قَالُوا شَهِدْنَا عَلَىٰ أَنفُسِنَا ۖ وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ (۱۳۰)} صدق الله العظيم [الأنعام].
خداوند تعالی می‌فرماید:
{تِلْكَ آيَاتُ اللّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بالحقِّ وَمَا اللّهُ يُرِيدُ ظُلْماً لِّلْعَالَمِينَ} صدق الله العظيم [آل عمران:۱۰۸].
تو را به خداوند قسم که اگر تو در منزل باشی و فرزندت در مزرعه باشد و وقتی به نزدت بیاید، او را به سختی زده و بگویی چرا اطاعت مرا نکرده وچنین و چنان کاری را در مزرعه انجام ندادی؟ ولی تو کسی را به مزرعه نفرستادی که به او بگوید چه باید بکند! در این حالت جواب پسرت چه خواهد بود؟ حجت برایت می‌آورد: ای پدر آیا کسی را فرستادی که امر تو را به من برساند و من سرکشی کرده باشم؟ پدر می‌گوید:کسی را نفرستاده‌ام. پسرت می‌گوید: حال که چنین است تو ظالمی پدر؛ با زدن به ناحق در مورد من ظلم کرده‌ای. برای بندگانی که از جانب خداوند انذار کننده و کتابی نیامده باشد نیز چنین است. آیا وقتی کتاب و هشدار دهنده‌ای نیامده باشد؛ خداوند حق دارد آنها را به جهنم بیفکند؟ ولی پروردگار من ظالم نیست .او پاک و منزه است...!
ببين که علی رغم وجود تورات و انجیل در میان قریش؛ از آنجا که این دو کتاب تحریف شده‌اند؛ خداوند کفار قریش را به خاطر عدم پيروي از آنها ملامت نمی‌كند و از آنجایی که تورات و انجیل برای دو طائفه یهودی و مسیحی نازل شده و کافران از خواندن و تدبر در آنها غافل بوده‌اند؛ خداوند می‌دانست كه آنها اين را حجت قرار خواهند داد . خداوند تعالی می‌فرماید:
{أن تَقُولُواْ إِنَّمَا أُنزِلَ الْكِتَابُ عَلَى طَآئِفَتَيْنِ مِن قَبْلِنَا وَإِن كُنَّا عَن دِرَاسَتِهِمْ لَغَافِلِينَ (۱۵۶) أَوْ تَقُولُواْ لَوْ أَنَّا أُنزِلَ عَلَيْنَا الْكِتَابُ لَكُنَّا أَهْدَى مِنْهُمْ فَقَدْ جَاءكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن كَذَّبَ بِآيَاتِ اللّهِ وَصَدَفَ عَنْهَا سَنَجْزِي الَّذِينَ يَصْدِفُونَ عَنْ آيَاتِنَا سُوءَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُواْ يَصْدِفُونَ (۱۵۷)} صدق الله العظيم [الأنعام].
به راستی که خداوند کسانی که آیات نازل شده پروردگارشان را تکذیب نمایند؛ عذاب قرار خواهد کرد و تا نتیجه کارشان را نبینند به بهشت نخواهند رفت. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا لا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَلا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّى يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ(۴۰)} [الأعراف].
دروغ‌گویانی که با افترا زدن شالوده گمراه کردن مردم را بنا نهاده‌اند؛ جهنمی‌اند. کفاری که نسبت به حقّ نازل شده از جانب خداوند کافر شده‌اند نیز در آتش جهنم هستند؛ تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَقُلِ الحقّ مِن رَّبِّكُمْ ۖ فَمَن شَاءَ فَلْيُؤْمِن وَمَن شَاءَ فَلْيَكْفُرْ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا ۚ وَإِن يَسْتَغِيثُوا يُغَاثُوا بِمَاءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ ۚ بِئْسَ الشَّرَابُ وَسَاءَتْ مُرْتَفَقًا (۲۹)} صدق الله العظيم [الكهف].
بار گناه بردوش کسانی است که به آنچه که پروردگار در کتابش نازل نموده کافر شده باشند و خداوند تعالی می فرماید:
{كَذَلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ وَقَدْ آتَيْنَاكَ مِنْ لَدُنَّا ذِكْرًا ( ۹۹ ) مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وِزْرًا ( ۱۰۰) خَالِدِينَ فِيهِ وَسَاءَ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حِمْلا ( ۱۰۱)} صدق الله العظيم [طه].
از اینجا، چنین استنباط می‌کنیم که باری بردوش هیچ کس نخواهد بود مگر از ذکر روبرگرداند یا نسبت به آن کافر شود. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَقَدْ آتَيْنَاكَ مِنْ لَدُنَّا ذِكْرًا ( ۹۹ ) مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وِزْرًا ( ۱۰۰ )} صدق الله العظيم [طه].
و تمام اینها تصدیق فرموده خداوند تعالی است:
{وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً } صدق الله العظيم
پس ای نور چشم امامت از شکرگزاران باش.
عزیز من انصاري"قول الحق" هر یک از آیات قرآن جای خاصی دارند و بر توست که هر آیه را درجایگاه خاص خودش بگذاری. اگر می‌خواهی گفتگو را ادامه دهی هیچ مشکلی نیست و ما به اذن خداوند در برابر تفسیرهایی که با ظن خود انجام داده‌ای؛ تفاسیر بهتری می‌آوریم و ظن کسی را از حق بی‌نیاز نمی‌کند .
وسلامٌ على المرسلين والحمد لله رب العالمين.
أخوكم الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.
ــــــــــــــــــ

166880

26-11-2014 - 07:45 PM

- 6 -
[ لمتابعة رابط المشاركـــة الأصليّة للبيــــــان ]
الإمام ناصر محمد اليماني
01 - صفر - 1436 هـ
23 - 11 - 2014 مـ
۲-آذر-۱۳۹۳ه.ش.
11:54 مساءً
ـــــــــــــــــ

اقامه حجت قاطع و علمی بیشتر در باب نفی عقیده عذاب کسانی که خداوند رسولی به سویشان نفرستاده است.
بسم الله الرحمن الرحيم، وسلام على المرسلين والحمد لله رب العالمين، أما بعد..
عزیز من؛ انصاري مکرم و محترم"قول الحق"؛ ما به حق از آیات محکم کتاب خداوند سخن می‌گوییم و سزاواراست از حق پیروی شود. بیا تا ببینیم؛ قاعده عذاب در آیات محکم کتاب چیست و چه کسانی محکوم شده و مورد عذاب قرار می‌گیرند. آنچه که در آیات محکم کتاب می‌یابیم این است که حکم عذاب تنها برای کسانی است که از ذکر نازل شده از جانب پروردگار که بر زبان رسولانش جاری می‌شود؛ روگردان باشند. کسی که از هدایت خداوند روبرگرداند و از آیات او پیروی نکند؛ از مسیر هدایت خداوند اعراض کرده و بر اساس قاعده‌ای که در آیات محکم کتاب برای عذاب آمده است؛ جزو عذاب شوندگان خواهد بود. خداوند تعالی می‌فرماید:
{قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَمِيعًا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشْقَى (۱۲۳) وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى (۱۲۴) قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَى وَقَدْ كُنْتُ بَصِيرًا (۱۲۵) قَالَ كَذَلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا وَكَذَلِكَ الْيَوْمَ تُنْسَى (۱۲۶) وَكَذَلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ يُؤْمِنْ بِآيَاتِ رَبِّهِ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَى (۱۲۷)}صدق الله العظيم [طه].
به قاعده عذاب در کتاب خداوند بنگر؛ عذاب تنها شامل کسانی می‌شود که از مسیر هدایتی که خداوند نشان می‌دهد و آیاتی که بر رسولانش نازل می‌کنند، روبرگردانند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشْقَى (۱۲۳) وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى (۱۲۴) قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَى وَقَدْ كُنْتُ بَصِيرًا (۱۲۵) قَالَ كَذَلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا وَكَذَلِكَ الْيَوْمَ تُنْسَى (۱۲۶) وَكَذَلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ يُؤْمِنْ بِآيَاتِ رَبِّهِ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَى (۱۲۷)}صدق الله العظيم [طه].
چون عذاب فقط شامل تکذیب کنندگان رسولان و کتب خداوند می‌گردد؛ خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَإِنْ كَذَّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ جَاءُوا بِالْبَيِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَالْكِتَابِ الْمُنِيرِ (۱۸۴)}صدق الله العظيم [آل عمران].
از آنجایی که برای کفار قریش انذار کننده‌ای نیامده بود؛ تصدیق فرموده خدواند تعالی:
{بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ}صدق الله العظيم [السجده:۳].
و ما تکرار کرده و می‌گوییم: از آنجا که کفار قریش می‌دانند که خداوند رسولی برایشان نفرستاده است؛ اگر خداوند آنها را عذاب نماید در برابر خداوند چه حجتی می‌آورند ، خداوند تعالی می‌فرماید:
{ وَلَوْ أَنَّا أَهْلَكْنَاهُمْ بِعَذَابٍ مِنْ قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولاً فَنَتَّبِعَ آَيَاتِكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَنَخْزَى }صدق الله العظيم [طه:۱۳۴].
و لذا خداوند تعالی می‌فرماید:
{ مَنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا }صدق الله العظيم [الإسراء:۱۵].
این آیات؛ آیه‌های روشن و محکم و از آیات بنیادین و اساسی (محكمات ) کتابند که هر عرب زبانی آنها را می‌فهمد.
حال كه اصرار داری که خداوند امت‌هایی را که برایشان رسولی نفرستاده و کتاب پیشینیانشان را در دست ندارند، عذاب می‌کند؛ به علت اینکه رسول و کتابی برایشان فرستاده نشده؛ حجتی بر علیه‌شان وجود ندارد.
پس حجتی که برایشان اقامه شده است را بیاور تا خداوند آنها را عذاب نماید! عزیز من و از آنجا که اصرار داری خداوند اقوامی که حجت برایشان نیامده را عذاب می‌کند؛ پس پدر محمد رسول الله -صلى الله عليه وآله وسلم- نیز محکوم به آتش است؛ حتی اگر قبل از آنکه رسول پروردگار به سویش بیاید؛ از دنیا رفته باشد. از تو که نور چشم امامت هستی درخواست می‌کنیم بیانی حق برای این فرموده خداوند تعالی بیاوری که می‌فرماید:
{ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ }صدق الله العظيم.
و همین طور برای این بیان:
{ وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا }صدق الله العظيم.
وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله رب العالمين..
أخوكم؛ الإمام المهدي ناصر محمد اليماني

166940

26-11-2014 - 07:49 PM

- 7 -
[ لمتابعة رابط المشاركــــة الأصليّة للبيــــان ]
الإمام ناصر محمد اليماني
02 - 02 - 1436 هـ
24 - 11 - 2014 مـ
۳- آذر-۱۳۹۳ه.ش.
11:46 مساءً
ــــــــــــــــــ
خداوند کافران ظالم غافل را که مرده باشند و در برابرشان حجت اقامه نشده باشد؛ عذاب نمی‌فرماید...

نوشته اصلی توسط الباحث30/9

و اما درمورد والدين رسول الله من نگفتم و نمی گویم به بهشت می‌رود یا به جهنم و یا دراعراف خواهد ماند. آنچه که می‌توانم بگویم این است که: { إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالنَّصَارَىٰ وَالصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}برادرانم؛ اگر می‌خواهید از کسانی باشم که می‌گویند "شنیدیم" ولی نشنیدند؛ من نمی‌توانم به خداوند دروغ بگویم و اگر می‌خواهید بگویم؛ ای امام حرف تو را باور می‌کنم و شما به حق سخن گفته‌ای؛ اما در قلبم باور ندارم و اگر میٰخواهید من منافق باشم و بگویم به خداوند قسم که من تا خدا راضی نشود؛ راضی نمی‌شوم ؛ من به این باور ندارم و متاسفم. اگر می‌خواهید از گفتگو دست بردارم؛ چنانکه قول الحق چنین کرد؛ می‌گویم چشم و اطاعت می‌کنم؛ اما مهم این است که بدانید من به یقین نرسیده‌ام و خداوند به شما خیر بدهد و به شما و امام مهدی که بهترین عالم مسلمین است.متشکرم

بسم الله الرحمن الرحيم، وسلام على المرسلين والحمد لله رب العالمين، أما بعد..

عزیز من ای ( الباحث عن الحق)، بر حسب فتوای شما که پدر و مادر(والدين ) محمد رسول الله -صلى الله عليه وآله وسلم- از مؤمنان بودند و خداوند را بدون آنکه شریکی برایش قائل شوند عبادت می‌نمودند؛ در جواب می‌گوییم:
{قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ}صدق الله العظيم [النمل:۶۴].
چون بر طبق فتوای خداوند در آیات محکمش آنها از کافرانِ غافل بودند که قبل از فرستاده شدن انذار کننده به سویشان از دنیا رفته اند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ}صدق الله العظيم [السجدة:۳].
و این فرموده خداوند تعالی که :
{لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ}صدق الله العظيم [يس:۶]
که حكم خداوند شامل آنها و تمام کافرانی می‌شود که قبل از برانگیخته شدن انذار کنندگان از دنیا رفته‌اند و همگی شامل این حکم خداوند می‌گردند که می‌فرماید:
{وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا}صدق الله العظيم [الإسراء:۱۵].
چون خداوند؛ کافران غافل را قبل از فرستادن انذار دهنده و اقامه حجت بر آنان عذاب نمی‌نماید؛ این امر در مورد کفار غافل این اقوام که قبل از برانگیخته شدن انذار کننده از دنیا رفته‌اند نیز صدق می‌کند؛ چون برای آنها نیز حجت اقامه نشده است. خداوند تعالی می‌فرماید:
{لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ}صدق الله العظيم [يس:۶].
و تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ذَٰلِكَ أَن لَّمْ يَكُن رَّبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَىٰ بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا غَافِلُونَ (۱۳۱)}صدق الله العظيم [الأنعام].
چگونه ممکن است امواتشان را نیز عذاب کند چون آنها نیز از کفار ظالم اما غافل بوده‌اند؛ کسانی که حجت برایشان اقامه نشده است؟ و از کافرانی که در حال غفلت از دنیا رفته‌اند؛ پدر و مادر (والدين ) محمد رسول الله صلى الله عليه وسلم است و اگر اصرار دارید ایشان مؤمن بوده و خداوند را بدون آنکه شریکی برایش بگیرند؛ عبادت می‌کرده‌اند؛ دلیلتان را بیاورید.
وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله رب العالمين..
أخوكم؛ الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.

167105

28-11-2014 - 05:09 AM

- 8 -

الإمام ناصر محمد اليماني
04 - صفر - 1436 هـ
26 - 11 - 2014 مـ
۵-آذر-۱۳۹۳ه.ش.

07:-05 صباحاً
ــــــــــــــــــ

فتواها، بیانات و پاسخ‌های حق و روشن به پرسشگران و سلامٌ على المرسلين و الحمد لله ربّ العالمين..

بسم الله الرحمن الرحيم، وسلام على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين، أما بعد..
برادر گرامی‌ که درباره این بیان خداوند تعالی سؤال می‌کنی:

{لتُنذِرَ‌ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ‌ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ ﴿٦﴾ لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَىٰ أَكْثَرِ‌هِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٧﴾ إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِيَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ ﴿٨﴾ وَجَعَلْنَا مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُ‌ونَ ﴿٩﴾ وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْ‌تَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْ‌هُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾} صدق الله العظيم [يس].
سؤال در مورد این قسمت از بیان خداوند تعالی است که می‌فرماید:

{لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَىٰ أَكْثَرِ‌هِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٧﴾} صدق الله العظيم
یعنی وعده خدا در باره بيشتر اقوامی ‌که خداوند در میانشان رسول برانگیخته تحقق يافته و جز عده کمی‌ از آن اقوام؛ اکثرشان به رسولان ایمان نیاورده‌اند؛ اکثر مردم روگردانده و نسبت به دعوت رسولان خداوند کافر شده‌اند لذا فرمان عذاب درباره آنها با امت‌هایی که پیش از آنها وارد آتش شده‌اند صادر شده و علت آن هم ایمان نیاوردن به آیات روشن نازل شده از جانب خداوند است که بر زبان رسولانش جاری شده‌اند؛ تا اینکه بالاخره به سبب کفر نسبت به آیات خداوند هلاک شده‌اند. سپس خداوند تعالی می‌فرماید:
{قَالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُم مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ فِي النَّارِ ۖ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَّعَنَتْ أُخْتَهَا ۖ حَتَّىٰ إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِّنَ النَّارِ ۖ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَٰكِن لَّا تَعْلَمُونَ (۳۸) وَقَالَتْ أُولَاهُمْ لِأُخْرَاهُمْ فَمَا كَانَ لَكُمْ عَلَيْنَا مِن فَضْلٍ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ (۳۹) إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَلَا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّىٰ يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ (۴۰) لَهُم مِّن جَهَنَّمَ مِهَادٌ وَمِن فَوْقِهِمْ غَوَاشٍ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ (۴۱) وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (۴۲) وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ ۖ وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ ۖ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بالحقّ ۖ وَنُودُوا أَن تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ (۴۳)} صدق الله العظيم [الأعراف].
و این جر و بحث وحجت آوردن بین دو گروه و امت است؛ گروه اول امتی هستند که توسط خداوند هلاک شده‌اند و گروه دوم امتی از امت‌های پیشین هستند اینان امتی هستند که بلافاصله بعد از برانگیخته شدن رسولان خداوند در دنیا زندگی می‌کردند و اولین کسانی بودند که مبالغه در حق بندگان مکرم خداوند را بدعت گذاشتند و –به امید اینکه آنان را به خدا نزدیک کنند- گمراه شدند؛ از چهره بندگان مکرم خداوند تمثیل ساخته وبه جای خداوند آنها را می‌خواندند و می‌گفتند اینها شفیعان ما در نزد خداوند هستند. برای هلاک شدگان روشن می‌شود که علت گمراه شدنشان؛ اولین امت‌ها هستند که در حق بندگان مکرم مبالغه کرده‌اند و دانستند که آنان اولین کسانی بودند که برای بندگان مکرم خداوند تمثال‌هائی به شکل بت بدعت کرده بودند. برای همین خداوند تعالی می‌فرماید:
{قَالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُم مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ فِي النَّارِ ۖ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَّعَنَتْ أُخْتَهَا ۖ حَتَّىٰ إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَٰؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِّنَ النَّارِ ۖ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَٰكِن لَّا تَعْلَمُونَ (۳۸) وَقَالَتْ أُولَاهُمْ لِأُخْرَاهُمْ فَمَا كَانَ لَكُمْ عَلَيْنَا مِن فَضْلٍ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ (۳۹) إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَلَا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّىٰ يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ (۴۰) صدق الله العظيم.
خداوند برایتان روشن می‌سازد که کسانی مورد عذاب واقع می‌شوند که با فرستادن آیات الهی که بر زبان رسولان خداوند جاری شده است؛ حجت برایشان اقامه شده است و لذا خداوند تعالی می‌فرماید:
{إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَلَا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّىٰ يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ (۴۰)} صدق الله العظيم [الأعراف].
اما سؤال شما درباره بیان حق:
{لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَىٰ أَكْثَرِ‌هِمْ}،
جواب را در فرمایش خداوند تعالی می‌یابید که :
{وَمَا أَكْثَر النَّاس وَلَوْ حَرَصْت بِمُؤْمِنِينَ} صدق الله العظيم [يوسف:۱۰۳]
تنها گروه کمی ‌آیات خداوند را باور کرده و از رسولان پیروی می‌کنند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَقَلِيلٌ مِنْ عِبَادِي الشَّكُورُ} صدق الله العظيم [سبأ:۱۳].
اما سؤالت درباره فرموده حق خداوند تعالی :
{وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْ‌تَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْ‌هُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾} صدق الله العظيم [يس]
مقصود کسانی است که خداوند، قلب‌هایشان را منحرف ساخته است و این ظلمی ‌درحقشان نیست.علت آن هم خودشان است؛ زیرا آنان به هنگام تصمیم گیری منحرف شده و با تکذیب و خودداری از پیروی از آن باعث می‌شوند خداوند قلب‌هایشان را منحرف سازد و تا زمانی که عذاب دردناک بر سرشان نازل نشود؛ ایمان نمی‌آورند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللهُ قُلُوبَهُمْ} صدق الله العظيم [الصف:۵]
خداوند در حق این گروه از انسان‌ها ظلم نکرده است وبه خاطر کردار و به سبب عملی که از خودشان سر زده؛ قلبشان را از حق منحرف می‌سازد و سپس درموردشان می‌فرماید هرچقدر هم حریص و راغب باشی که هدایتشان نمایی؛ آنها به هیچ وجه ایمان نخواهند آورد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِن كُلِّ مَثَلٍ ۚ وَكَانَ الْإِنسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا (۵۴) وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ وَيَسْتَغْفِرُوا ربّهم إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا (۵۵) وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ ۚ وَيُجَادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الحقّ ۖ وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَمَا أُنذِرُوا هُزُوًا (۵۶) وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِيَ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ ۚ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۖ وَإِن تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ فَلَن يَهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا (۵۷)} صدق الله العظيم [الكهف].
در این صورت ( فرقی نمی‌کند )

{وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْ‌تَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْ‌هُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾}

اینکه قلب‌هایشان از حق منحرف می‌شود؛ ظلم خداوند نیست؛ سبحان الله که او به احدی ظلم نمی‌کند! بلکه علت برایشان روشن شد؛ علت این است که بی دلیل و به باطل با انبیاء خداوند جدل کرده و تکبر ورزیده‌اند و به عقلشان اجازه نداده‌اند درباره منطق حقی که انبیاء آورده‌اند، تدبر کند. لذا خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِن كُلِّ مَثَلٍ ۚ وَكَانَ الْإِنسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا (۵۴) وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ وَيَسْتَغْفِرُوا ربّهم إِلَّا أَن تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا (۵۵) وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ ۚ وَيُجَادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الحقّ ۖ وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَمَا أُنذِرُوا هُزُوًا (۵۶) وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِيَ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ ۚ إِنَّا جَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۖ وَإِن تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ فَلَن يَهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا (۵۷)} صدق الله العظيم [الكهف].
اما سؤالت درباره بیان حق این فرمایش خداوند تعالی:
{وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ‌ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَ‌ةِ مِنَ الْخَاسِرِ‌ينَ ﴿٨٥﴾} صدق الله العظيم [آل عمران].
این بعد از آن است که رسول الله آنها را به سوی پذیرش دین اسلام دعوت می‌نماید ولی آنها جز دین پدرانشان؛ دینی را نمی‌پذیرند و دنباله‌رو پدران خود بوده و دین حقی که از جانب پروردگارشان آمده است را رد می‌کنند.
اما سؤالت درباره بیان حق این فرموده خداوند تعالی:
{وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُ‌ونَ ﴿٥١﴾الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ يُؤْمِنُونَ ﴿٥٢﴾وَإِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الحقّ مِن رَّ‌بِّنَا إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ ﴿٥٣﴾} صدق الله العظيم [القصص].
در اینجا مقصود گروهی از نصاری-مسیحیان- است که به آیات قرآن گوش فرا داده و بخاطر شناختن آن به عنوان حق؛ از چشم‌هایشان اشک جاری می‌گردد.خداوند تعالی می‌فرماید:
{لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا ۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ (۸۲) وَإِذَا سَمِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَىٰ أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الحقّ ۖ يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ(۸۳) وَمَا لَنَا لَا نُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَمَا جَاءَنَا مِنَ الحقّ وَنَطْمَعُ أَنْ يُدْخِلَنَا رَبُّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِينَ (۸۴) فَأَثَابَهُمُ اللَّهُ بِمَا قَالُوا جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِينَ (۸۵) وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ(۸۶)} صدق الله العظيم [المائدة].
و برای همین است که در این فرموده خداوند تعالی می‌گویند؛ ما پیش از این مسلمان بوده ایم:

{الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ يُؤْمِنُونَ ﴿٥٢﴾وَإِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الحقّ مِن رَّ‌بِّنَا إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ ﴿٥٣﴾} صدق الله العظيم [القصص].
اما سؤالت درباره بیان حق این فرموده خداوند تعالی:
{فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّـهِ ۖ إِنَّكَ عَلَى الحقّ الْمُبِينِ ﴿٧٩﴾إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَىٰ وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِ‌ينَ ﴿٨٠﴾وَمَا أَنتَ بِهَادِي الْعُمْيِ عَن ضَلَالَتِهِمْ ۖ إِن تُسْمِعُ إِلَّا مَن يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا فَهُم مُّسْلِمُونَ ﴿٨١﴾} صدق الله العظيم [النمل].
پروردگار عالمیان در اینجا فتوا می‌دهد کسی به آیات الهی گوش نمی‌سپارد مگر آنکه تسلیم خداوند شده باشد و از آیات پیروی کرده و با جدیت به آنها پایبند گردد و نسبت به هر چه که مخالف آن آیات است، کافر شود؛ این فرد به راه راست- صراط مستیقم- هدایت می‌گردد چرا که از برهان روشن پروردگارش اطاعت نموده است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءكُم بُرْهَانٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَأَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ نُورًا مُّبِينًا ﴿۱۷۴﴾ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُواْ بِاللّهِ وَاعْتَصَمُواْ بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِي رَحْمَةٍ مِّنْهُ وَفَضْلٍ وَيَهْدِيهِمْ إِلَيْهِ صِرَاطًا مُّسْتَقِيمًا ﴿۱۷۵﴾} صدق الله العظيم [النساء].
و اما سؤالت درباره بیان حق این فرموده خداوند تعالی:
{إِنَّ اللَّـهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَاءُ ۚ وَمَن يُشْرِكْ بِاللَّـهِ فَقَدِ افْتَرَىٰ إِثْمًا عَظِيمًا ﴿٤٨﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يُزَكُّونَ أَنفُسَهُم ۚ بَلِ اللَّـهُ يُزَكِّي مَن يَشَاءُ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا ﴿٤٩﴾ انظُرْ كَيْفَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّـهِ الْكَذِبَ ۖ وَكَفَىٰ بِهِ إِثْمًا مُّبِينًا ﴿٥٠﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَيَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا هَـٰؤُلَاءِ أَهْدَىٰ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا سَبِيلًا ﴿٥١﴾أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّـهُ ۖ وَمَن يَلْعَنِ اللَّـهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ نَصِيرًا ﴿٥٢﴾ أَمْ لَهُمْ نَصِيبٌ مِّنَ الْمُلْكِ فَإِذًا لَّا يُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِيرًا ﴿٥٣﴾ أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَىٰ مَا آتَاهُمُ اللَّـهُ مِن فَضْلِهِ ۖ فَقَدْ آتَيْنَا آلَ إِبْرَاهِيمَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَآتَيْنَاهُم مُّلْكًا عَظِيمًا ﴿٥٤﴾فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ بِهِ وَمِنْهُم مَّن صَدَّ عَنْهُ ۚ وَكَفَىٰ بِجَهَنَّمَ سَعِيرًا ﴿٥٥﴾ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا سَوْفَ نُصْلِيهِمْ نَارًا كُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُم بَدَّلْنَاهُمْ جُلُودًا غَيْرَهَا لِيَذُوقُوا الْعَذَابَ ۗ إِنَّ اللَّـهَ كَانَ عَزِيزًا حَكِيمًا ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [النساء].
در می‌یابید که خداوند کسی را که به او شرک می‌ورزد عذاب نمی‌کند مگر اینکه بر او اتمام حجت کند و کسی که بر شرک خود اصرار می‌ورزد و از چیزی پیروی می‌کند که برهانی برایش نیست؛ حسابش با خداوند خواهد بود. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَمَن يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِندَ رَبِّهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (۱۱۷)} صدق الله العظيم [المؤمنون].
و اینان به خداوند و آیات او کافرند.
عزیزمن؛ در کتاب چیزی جز این نمی‌یابم که خداوند تنها مشرکانی راعذاب می‌نماید که از آیات پروردگارشان و برهان برای بندگی کردن او روگردانده باشند. تصدیق فرموده خداوند تعالی است:
{إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا سَوْفَ نُصْلِيهِمْ نَارًا كُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُم بَدَّلْنَاهُمْ جُلُودًا غَيْرَهَا لِيَذُوقُوا الْعَذَابَ ۗ إِنَّ اللَّـهَ كَانَ عَزِيزًا حَكِيمًا ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [النساء].
من درکتاب نشانی از این نیافته‌ام که خداوند جز کافران نسبت به پروردگار و آیات و رسولانش؛ کسی را عقوبت نماید. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{لَقَدْ كَانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ آيَةٌ ۖ جَنَّتَانِ عَن يَمِينٍ وَشِمَالٍ ۖ كُلُوا مِن رِّزْقِ رَبِّكُمْ وَاشْكُرُوا لَهُ ۚ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَرَبٌّ غَفُورٌ (۱۵) فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ وَبَدَّلْنَاهُم بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ذَوَاتَيْ أُكُلٍ خَمْطٍ وَأَثْلٍ وَشَيْءٍ مِّن سِدْرٍ قَلِيلٍ (۱۶) ذَٰلِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُوا ۖ وَهَلْ نجَازِي إِلَّا الْكَفُورَ (۱۷)} صدق الله العظيم [سبأ].
به فرموده خداوند تعالی بنگر:

{ذَٰلِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُوا ۖ وَهَلْ نجَازِي إِلَّا الْكَفُورَ (۱۷)} صدق الله العظيم،

یعنی آیا ما جز کسانی را که نسبت به پروردگارشان کافر شده و از آیاتش روبرگردانند، فردی را مجازات می‌کنیم؟ همانا که برهان خداوند دربرابر معرضین جن و انس؛ قرآن عظیم است و هرکس که از آن روبرگرداند و به مطالب مخالف آن بیاویزد؛ از مسلمانان تسلیم شده در برابر پیروی از آیات نازل شده از پروردگارش نیست.
عزیز من "الباحث عن الحق"؛ همانا که آیات قرآن جایگاه و موضع خاص خود را دارند وبرای موقعیتی ویژه خود نازل شده‌اند، اما می‌بینم که شما یک آیه را برای تمام مواضع و احکام در نظر می‌گیرید و بر همین اساس نیز حکم می‌کنی؛ به این ترتیب حتماً در بیاناتت تخطی صورت گرفته و ندانسته به خداوند نسبت می‌دهی و این کار شیطان است :
{إِنَّمَا يَأْمُرُكُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاء وَأَن تَقُولُواْ عَلَى اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ} صدق الله العظيم [البقرة:۱۶۹].
اما ندانسته به خداوند نسبت دادن بر شما حرام شده است.تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالإِثْمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الحقّ وَأَن تُشْرِكُوا بِاللهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَأَن تَقُولُوا عَلَى اللهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ} [الأعراف:۳۳].
نور چشمان من، از شکرگزاران باش؛ در برابر این تفسیر تو؛ آیات محکم بسیار زیادی قرار دارند که برای علمای امت و عامه مسلمانان روشن و واضحند و این آیات محکم باعث می‌شوند تو بر سر دوراهی قرار بگیری و برخی آیات را باور کرده و نسبت به آیات دیگر کافر شوی. برای مثال آیاتی هستند که نیاز به تفسیر و بیان دارند و تواز پیش خود و بر طبق میل خود برای آنها تفسیر و تأویل می‌آوری و از آن تفاسیر پیروی می‌کنی، در حالی که مقصود حقیقی آیه تفسیر تو نیست؛ ولی تو آن را برهان روشن خود قرار می‌دهی. بدتر از همه و مصیبت بزرگ رویگردانی تو از آیات محکم و روشنی است که با تفسیر تو مخالف است .برای مثال این فرموده خدواند تعالی:
{مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي وَيُنذِرُونَكُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا ۚ قَالُوا شَهِدْنَا عَلَىٰ أَنفُسِنَا ۖ وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ (۱۳۰)} صدق الله العظيم [الأنعام].
این آیه از آیات اساسی و بنیادین کتاب است که تاکید دارد خداوند در آخرت تنها کسانی را عذاب خواهد کرد که با فرستادن رسولان خود و قرائت آیات پروردگاربرای آنان؛ درمقابلشان حجت اقامه شده است. لذا می‌بینی کسانی که حجت بر ایشان اقامه شده اعتراف و اقرار می‌کنند که با واسطه رسولان خداوند از آیات پروردگارشان اگاه شده‌اند و برای همین نیز پاسخشان به پروردگار همراه با اقرار به این امر است. خداوند تعالی می‌فرماید:
{مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي وَيُنذِرُونَكُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا ۚ قَالُوا شَهِدْنَا عَلَىٰ أَنفُسِنَا ۖ وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ (۱۳۰)} صدق الله العظيم.
و سؤالی که مستقیم از پروردگار عالمیان می‌شود این است: ای خدای عالمیان، حکم تو برای کافرانی که قبل از برانگیخته شدن رسولان از دنیا رفته‌اند چیست؟ و جواب مستقیم پروردگار از آیات محکم کتابش این است:
{وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا ﴿١٥﴾} صدق الله العظيم [الإسراء]
و خداوند در امت وسط (از نظر مکانی )؛ برای امت‌های میانی (از نظر زمانی ) نذیر نفرستاده است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ (۶)} صدق الله العظيم [يس].
ممکن است "الباحث عن الحق" بخواهد بگوید: امام من چرا می‌گویی: " و خداوند در امت وسط (از نظر مکانی )؛ برای امت‌های میانی (از نظر زمانی ) نذیر نفرستاده است.منظورتان چیست؟"در جواب پرسشگران می‌گوییم: نکته اینجاست که مقصود خداوند اجدادی نیست که در گذشته‌های دور در میان امتهای پیشین زندگی می‌کردند، چون برای آنها انذار کننده فرستاده است؛ بلکه مقصود خداوند اجدادی است که در نسل‌های نزدیکتر زندگی می‌کردند.برای همین می‌فرماید:
{بَلْ قالُوا مِثْلَ ما قالَ الْأَوَّلُونَ (۸۱) قالُوا أَإِذا مِتْنا وَكُنَّا تُراباً وَعِظاماً أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (۸۲) لَقَدْ وُعِدْنا نَحْنُ وَآباؤُنا هذا مِنْ قَبْلُ إِنْ هذا إِلاَّ أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ (۸۳)} صدق الله العظيم [المؤمنون].
عزیز من؛ همانا که امام مهدی ناصر محمد یمانی قرآن را با قرآن تفصیل می‌کند و اساس بیانات او بر این روش نهاده شده است و لذا در آن تناقضی پیدا نمی‌کنی؛ بیانات امام مهدی ناصر محمد یمانی مانند بنیانی است که یکدیگر را محکمتر و پایدار می‌سازند. اما بیان تو مانند تفسیر کسانی است که قرآن را از پیش خود تفسیر می‌کنند( نه از قرآن) و حتما باعث می‌شوند کتاب خداوند در نظر مردمان عالم متناقض بنظر برسد! چنین تناقضی از جانب خداوند نیست؛ و بیانات خداوند تناقض ندارند، بلکه مشکل از شماست و این تفاسیر شما از آیات الهی است که مشکل دارد؛ شما از راسخان در علم کتاب نیستید. اگر از آیات محکم کتاب پیروی کرده و تفسیر باقی آیات را به اهل آن بسپارید؛ نجات خواهید یافت؛ اما شما از ظاهر آیات متشابه پیروی نمودید درحالی که این آیات نیاز به تفصیل و توضیح دارند و از محکمات قرآن روبر گرداندید. اینان کسانی هستند که از حق نازل شده از پروردگارشان منحرف شدند و هم خودشان به بیراهه رفتند و هم امت خود را به گمراهی کشاندند، و به علت اینکه به خداوند ندانسته نسبت می‌دهند؛ به احزاب و گروه‌های مختلف تقسیم شده و هر یک به داشته‌های خود دلشادند.
خداوند امام مهدی ناصر محمد یمانی را برای بیان حقیقت اسم اعظم الهی برانگیخته است و این از رحمت خداوندی است که همه چیز را دربرمی‌گیرد؛ مگر کسی که از رحمت پروردگارش سرباز زند و ارحم الراحمین بودن خداوند را انکار نماید و بخواهد کسانی دیگر در پیشگاه او- که از همه به بنده‌اش مهربانتر است- برایش شفاعت کنند. آنها جز خداوند ولی و نصیری نخواهند داشت و کارشان به آتش می‌کشد تا دریابند به حق این خداوند است که ارحم الراحمین است و همچنین بدانند با یأس و ناامیدی از رحمت پروردگار و گشتن به دنبال کس دیگری جز خدا؛ برای شفاعت کردن در نزد پروردگار ارحم الراحمین؛ درحق خود ظلم کرده‌اند. برای همین به نگاهبانان جهنم می‌گویند:
{وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِنَ الْعَذَابِ (۴۹) قَالُوا أَوَلَمْ تَكُ تَأْتِيكُمْ رُسُلُكُمْ بِالبيّنات قَالُوا بَلَى قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ (۵۰)} صدق الله العظيم [غافر].
اما برهان اینکه آنها از رحمت خداوند به کل مأیوسند این است که بعد از ناامید شدن از فرشتگان برای درخواست تخفیف در عذاب؛ این بار از مالک جهنم درخواست می‌کنند تا از خداوند بخواهد مرگ ابدی را نصیبشان سازد و خداوند تعالی می‌فرماید:
{إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ (۷۴) لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ (۷۵) وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَٰكِن كَانُوا هُمُ الظَّالِمِينَ (۷۶) وَنَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ ۖ قَالَ إِنَّكُم مَّاكِثُونَ (۷۷) لَقَدْ جِئْنَاكُم بالحقّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ (۷۸)} صدق الله العظيم [الزخرف].
این امام مهدی است که شما قدر او را نمی‌دانید و از راز او که از شما دعوت می‌کند؛ حکم درباره اختلافاتتان را به او بسپارید؛ آگاهی ندارید و به شما وعده می‌دهیم - وعده ای راستین-که مهدی منتظر بر تمامی‌علمای کشورهای مختلف در هرجای جهان که باشند؛ غلبه می‌کند و عالمی‌وجود ندارد که با قرآن با ما مجادله کند؛ مگر آنکه با دانش مقتدرانه و با حکم خداوند که بر تمامی‌ حکم ها غالب است، دربرابرش پیروز شویم. خداوند از آنچه برایش شریک می‌گیرند منزه است(سبحانه وتعالى عمّا يشركون!)
ای مسلمانان! از خداوند پروا کنید؛ والله، والله که امام مهدی با بیان حق –قرآن-عقل‌های شما را به چالش می‌کشد؛ اگر اهل تدبر باشید..اما مصیبت بزرگ این است که تعداد زیادی از کسانی که از دعوت ناصر محمد یمانی آگاه می‌شوند به عقل خود فرصت تدبر و تفکر در بیان حق قرآن-ذکر- را نمی‌دهند و در دامی ‌می‌افتند که شیطان برای دور کردن مردم از تصدیق و باور مهدی منتظر پهن کرده است؛ شیاطین برای منحرف کردن مردم؛ گروهی زیادی را مسوس و آشفته ذهن نموده تا ادعای مهدویت نمایند. حکمت خبیثانه این کار آن است که در زمانی که خداوند امام مهدی منتظر حق خود را برانگیخت؛ اولین چیزی که بگویند این باشد که "این هم مانند دیگرانی است که هرچند یک بار از جایی سربلند کرده و ادعا می‌کنند که مهدی منتظرند". و قبل از شنیدن سخنانش از وی روبرمی‌گردانند و به عقلشان فرصت تفکر و تدبر در بیانات حق ذکر-قرآن- را نمی‌دهند تا دریابند ناصر محمد یمانی مهدی منتظر حق پروردگار است و کسی نیست که توسط شیطان ذهنشان آشفته شده باشد. تا زمانی که درباره بیانات و برهان‌های علمی ‌ناصر محمد یمانی تدبر و تفکر نکرده باشید؛ نباید درباره او مانند دیگرکسانی که ادعای مهدویت می‌کنند حکم کنید. باید دید آیا تفسیر او از قرآن بر اساس میل و خواسته خودش است یا اینکه به حق آن را تفسیر می‌نماید. او را چه شده است که ادعا می‌کند مهدی منتظر است؟ تا اینکه علمای امت غرور و تکبر خود را کنار بگذارند و در بیان قرآن عظیم توسط امام مهدی، تدبر و اندیشه کنند. اگر چنین کنند؛ عقلشان اعتراف خواهد کرد و عقل هر انسان عاقلی فتوا خواهد داد که ناصر محمد یمانی به حق سخن می‌گوید و با قرآن عظیم که بصیرتی از جانب پروردگارش است؛ مردم را به راه راست-صراط مستقیم- دعوت می‌نماید. آنگاه نفسش او را وسوسه می‌کند به باطل و برخلاف عقلش تصمیم گیری کند! نفس به او می‌گوید:" می‌خواهی از او پیروی کنی؟ یادت باشد اگر ناصر؛ مهدی منتظر نباشد یعنی تو از راه راست منحرف شده‌ای؟" برخی از آنان از هوای نفس پیروی کرده و دچار زیان بسیار بسیار بزرگی می‌شوند. برخی نیز از عقل خود اطاعت کرده و در جواب نفسشان می‌گویند:
"حتی اگر ناصر محمد یمانی مهدی منتظر نباشد؛ تا وقتی که از ذکر پروردگار؛ قرآن عظیم پیروی کرده و او را بدون گرفتن شریک عبادت می‌نمایم و به رحمت او امیدوار بوده و به واسطه رحمت او خود را از عقیده شفاعت دیگران درپیشگاه پروردگارارحم الراحمینم بی نیاز می‌دانم، از راه راست که منحرف نمی‌شوم. چگونه ممکن است کسی که به خداوند متمسک شده و در این راه پایداری می‌کند؛ از راه راست-صراط مستقیم- منحرف شود؟ تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلَاكُمْ ۖ فَنِعْمَ الْمَوْلَىٰ وَنِعْمَ النَّصِيرُ (۷۸)} صدق الله العظيم [الحج]،

و ناصر محمد یمانی اساس دعوت خود را بر این نهاده است که به خدا تمسک جسته و با رحمت او از دیگران بی نیاز شویم؛ رحمتی که دربرابر غضب و عذاب خداوند، شفاعت خواهد کرد".
سپس صاحبان خرد می‌گویند:" ما مهدی منتظر را عبادت نمی‌کنیم؛ حتی اگر ناصر محمد یمانی؛ مهدی منتظر نباشد؛ پیروانش گمراه نمی‌شوند چون او بر اساس بصیرتی که از جانب پروردگار آمده است یعنی قرآن عظیم؛ مردم را به عبادت خداوند واحد قهار دعوت می‌کند و قرآن را با خود قرآن تفسیر می‌نماید. ناصر محمد یمانی حجتی برایمان نگذاشته که بر اساس آن از او رو برگردانیم؛ بلکه حجت حق با اوست؛ حال چه مهدی منتظر باشد و چه احیا کننده دین؛ او برایمان حجت آورده است و حال که فتوا می‌دهد که مهدی منتظر است و ما نیز می‌بینیم که خداوند به او یاری می‌کند تا قرآن را مقتدرانه بیان نماید؛ او را باور می‌کنیم و اگر دروغ گفته باشد؛ بر گردن خود اوست. مهم‌ترین نکته این است که ما بر اساس بصیرتی که از جانب خداوند آمده است؛ از او پیروی می‌کنیم؛ چون او در بیان حق قرآن مقتدارنه بر ما غلبه کرده است و عالمی ‌نیست که با او مجادله کند؛ مگر آنکه مقهور او گردد. خداوند رؤیای او را در عالم واقعیت؛ محقق ساخته است و فتوایی که جدش به اذن خداوند در رویا به او داده که او مهدی منتظر است:

[وما جادلك أحدٌ من القرآن إلا غلبته]

در عالم واقعیت تحقق یافته و لذا برای ما حجت است؛ چون در طول این ده سال؛ ناصر با بسیاری از علما و حق جویان گفتگو نموده است. ما در این ده سال در بیانات وی تدبر کرده و دریافته‌ایم ناصر محمد با بیان حق قرآن بر همگی غالب بوده است. او را از قرآنیون که قرآن را به میل خود تفسیر می‌کنند ندیدیم. او را از شیعیان که ندانسته به خداوند نسبت داده و در محبت آل بیت آنقدر مبالغه کرده اند که کارشان به شرک کشیده و به جای خداوند آنان را می‌خوانند نیافته‌ایم. او را از سنیان که قرآن را پشت سر انداخته و به سنت آویخته‌اند نیافته‌ایم. ندیده‌ایم که ناصر محمد به سوی هیچ مذهبی متمایل شود و یا نسبت به هیچ فرقه‌ای؛ تعصب داشته باشد. بلکه او تعدد مذهب و حزب گرایی در دین خداوند را به شدت رد می‌کند و مردم را به پیروی از کتاب خداوند و سنت حق رسولش دعوت می‌نماید. ناصر می‌گوید: "تنها چیزی که بر عهده ناصر است؛ آوردن حکم خداوند از همان منبعی است که بر محمدٍ رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلم-نازل شده است؛ اگر به آنچه که به محمدٍ رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلم- آخرین نبی و رسول خداوند نازل شده؛ ایمان داشته باشید..."
این منطق خردمندانی است که از بهترین موجوداتند؛ اما بدترینشان؛ آنانی هستند که می‌بینیم "صمٌ؛ بکمٌ عمی"‌ نه فکر می‌کنند و نه به خود اجازه می‌دهند که در بیانات حق قرآن تدبر کنند و به شدت درتلاشند تا راه پیروی از ناصر محمد یمانی را منحرف سازند. اینان مورد لعنت خداوند و تمام لعنت کنندگانند. می‌دانید چرا؟ چون آنها مردم را از پیروی از آیات خداوند درو می‌کنند، نه از ناصر محمد یمانی. ناصر محمد یمانی که کتاب جدیدی نیاورده است. او قرآن عظیم را برای مردم بیان می‌کند. فکر می‌کنید عاقبت کسی که حق را بشناسد و آن را پنهان کند و حاضر به اعتراف نبوده و راه حق را منحرف نماید؛ چه خواهد بود؟ در پیشگاه خداوند چه وضعی خواهد داشت؟ فرموده خداوند تعالی را به یاد داشته باشید که:
{ إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَىٰ مِن بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ أُولَـٰئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّـهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ ﴿١٥٩﴾ إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُولَـٰئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ﴿١٦٠﴾} صدق الله العظيم [البقرة].
روزی خواهد رسید که یک‌دیگر را لعنت کنند.یعنی پیروان علما؛ آنان را لعنت خواهند کرد چون بر اساس فتوای ایشان مبنی بر گمراه بودن ناصر محمد یمانی؛ به بیراهه رفته‌اند و در برابر خداوند از دست علمایشان هیچ کاری ساخته نیست. چقدر امروز شبیه دیروز است. اتفاقات عصر برانگیخته شدن انبیاء در زمان برانگیخته شدن مهدی منتظر حق هم روی داد! فرموده خداوند تعالی را به خاطر داشته باشید که می‌فرماید:
{قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا أَنَحْنُ صَدَدْنَاكُمْ عَنِ الْهُدَىٰ بَعْدَ إِذْ جَاءَكُم ۖ بَلْ كُنتُم مُّجْرِمِينَ (۳۲) وَقَالَ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَن نَّكْفُرَ بِاللَّهِ وَنَجْعَلَ لَهُ أَندَادًا ۚ وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَجَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِي أَعْنَاقِ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (۳۳) وَمَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ (۳۴) وَقَالُوا نَحْنُ أَكْثَرُ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (۳۵) قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَيَقْدِرُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (۳۶) وَمَا أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُم بِالَّتِي تُقَرِّبُكُمْ عِندَنَا زُلْفَىٰ إِلَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ لَهُمْ جَزَاءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا وَهُمْ فِي الْغُرُفَاتِ آمِنُونَ (۳۷) وَالَّذِينَ يَسْعَوْنَ فِي آيَاتِنَا مُعَاجِزِينَ أُولَٰئِكَ فِي الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ (۳۸) قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ ۚ وَمَا أَنفَقْتُم مِّن شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ ۖ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ (۳۹)} صدق الله العظيم [سبأ].
وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
أخوكم الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.

ــــــــــــــــــــ

167277

الموضوع: پاسخ امام مهدی به سؤال کنندگان از انصار پیشگام برگزیده عزیزم

أدوات الموضوع

ضوابط المشاركة